MAHKEMESİ: Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, taraflar arasında 06.10.2005 tarihinde arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalandığını, davalı yüklenicinin müvekkiline isabet eden dubleks dairenin çatısını esik ve ayıplı imal ettiğini, çıkan rüzgarda çatının uçtuğunu ve dairenin içindeki eşyaların ve laminatların ıslandığını, üst katın oturulamaz hale geldiğini, bu haliyle daireyi daha düşük bedelle kiraya vermek zorunda kaldığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, 4.276,00 TL maddi zarar bedeli, 1,00 TL yoksun kalınan kira ve 1,00 TL çatı altı lambrilerde oluşan zarar bedelinin zarar tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin sözleşmedeki edimlerini yerine getirerek davacıya daireyi teslim ettiğini, teslim sırasında davacının bir ihtirazi kayıt ileri sürmediğini, teslim tarihinden itibaren 5 yıllık zamanaşımı süresinin dolduğunu, çatıyı da nezaketen onardıklarını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, Tüketici mahkemesi sıfatıyla yargılama yapılarak, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davacıya ait dubleks dairenin çatısının davalı tarafından kusurlu imal edildiği ve çıkan rüzgarda uçtuğu, dairenin içindeki kiracıya ait eşyalar ile dairenin laminant, sıva ve boyalarının zarar gördüğü, çatının davacı tarafından tamir edildiği iddiasının ispatlanamadığı gibi kira kaybına uğradığı iddiasının da ispatlanamadığı, davacının sadece laminantlarda oluşan hasar bedeli 350,00 TL, sıva ve boya bakımı masrafı 500,00 TL"yi talep edebileceği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesine dayalı kusurlu imalat nedeniyle hasar bedeli ve yoksun kalınan kira kaybı istemlerine ilişkindir.
Dava tarihinde yürürlükte bulunan 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde, tüketici “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Başka bir deyişle, yasada dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri, olağan tüketim işleri kapsama alınmıştır. Aksinin düşünülmesi halinde üst düzey teknolojiyle gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi yasa kapsamında kaldığının ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıkların da yasanın amacına rağmen Tüketici Mahkemelerinde bakılması gerekeceğinin kabulü icap eder. Bundan dolayı somut olayda olduğu gibi arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesinden doğan ilişkilerde 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir.
Bu durumda mahkemece, davaya genel mahkeme olan Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılarak uyuşmazlığın esasının incelenmesi gerekirken, Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılarak karar verilmesi doğru olmamıştır.
2-Bozma nedenine göre, davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, hükmün BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 20.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.