Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/1550 Esas 2017/4209 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/1550
Karar No: 2017/4209
Karar Tarihi: 11.09.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/1550 Esas 2017/4209 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, 2000 TL tahsilatı için dava açmıştır ancak mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Mahkeme kararı temyiz edilmiştir ancak temyiz istemi reddedilmiştir. Karara göre, HUMK'nın 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, değeri 1000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi itibarıyla 2080 TL'dir. Detaylı açıklama için HUMK'nın 427/2. maddesi ve İçtihadı Birleştirme Kurulu kararına atıfta bulunulmuştur.

11. Hukuk Dairesi 2016/1550 E. , 2017/4209 K.

"İçtihat Metni"

Taraflar arasındaki davadan dolay 16/09/2015 gün ve 2014/658-2015/623 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 16.09.2015 tarihi itibariyle 2.080 TL"dir. Dava dilekçesinde, 2.000 TL"nin tahsiline karar verilmesi istenilmiş, mahkemece, dava reddedilmiştir. Mahkemece, reddedilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacının temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin HUMK’nın 432/4. maddesi hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 11/09/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.