Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2013/8869 Esas 2015/2378 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, resmi tatil ücreti ile izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:



A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davacının bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, sübut bulduğu gerekçesi ile yıllık izin ve genel tatil ücreti haricindeki taleplerin kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda, davacının iş aktinin 7. maddesinde fazla mesaiye ilişkin olarak denkleştirme esasının hüküm altına alındığı ve davalı vekilinin bilirkişi raporuna itiraz dilekçesinde denkleştirme esasından bahsedilerek yeniden hesaplama talep edildiği, ancak, bu hususun Mahkeme tarafından değerlendirilmediği anlaşılmıştır.
Mahkeme tarafından davacının hizmet akti ve davalının itirazı dikkate alınarak denkleştirmeye yönelik değerlendirme yapılmadan karar verilmesi hatalıdır.
F) SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.