MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, kıdem tazminatı, yıllık izin, ulusal bayram, genel tatil, hafta tatili ve fazla mesai ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı yasal gerektirici nedenlere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekili, dava dilekçesinde diğer işçilik alacakları yanında ulusal bayram genel tatil, hafta tatili ve fazla mesai ücreti alacaklarının da tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Dosya içeriği incelendiğinde, tanık beyanlarından davalı işyerinde üçlü vardiya ile 8 saat çalışma yapıldığı anlaşılmaktadır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı işçinin haftanın 7 günü çalıştığı kabulüne göre günde 8 saatlik çalışmadan 1 saat ara dinlenme düşülerek 7 gün x 7 saat = 49 saat çalışma ve haftada 4 saat fazla mesai hesaplaması yapılmış ise de ayrıca davacı işçi için hafta tatili ücretinin de hesaplanmıştır. Bu şekilde mükerrer hesaplamaya yol açıldığı ve davacının fazla mesai ücretinin reddedilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hem fazla mesai hem de hafta tatili ücretine hükmedilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.01.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.