Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2013/8771 Esas 2017/3553 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/8771
Karar No: 2017/3553
Karar Tarihi: 11.09.2017

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2013/8771 Esas 2017/3553 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan hüküm giydiği sırada, tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri kapsamında bu suçu işlediği tespit edilmiştir. Bu durumda, TCK’nın 191. maddesinin 5. fıkrasına göre ikinci suçun ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmadan hüküm verilmesi gerektiği belirtilerek davanın düşmesine karar verilmiştir. Kararda, 6545 sayılı Kanun’un 68. maddesi ile değiştirilen TCK’nın 191. maddesinin 5. fıkrasına atıfta bulunulmuştur.

10. Ceza Dairesi 2013/8771 E. , 2017/3553 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Çocuk Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığın bu suçu, Aydın Çocuk Mahkemesi"nce 2011/307 esas ve 2011/323 karar sayılı ilamı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlediğinin anlaşılması karşısında, hükümden sonra 28/06/2016 tarihli Resmi Gazete ile yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 11/09/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.