Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5517 Esas 2021/2979 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5517
Karar No: 2021/2979
Karar Tarihi: 23.03.2021

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5517 Esas 2021/2979 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Olay, sanığın kamyonetiyle bir yayaya çarpması sonucu meydana gelmiştir. Yapılan yargılama sonucu mahkeme, sanığın tali kusurlu olduğunu kabul ederek uzun süreli hapis cezası vermiştir. Ancak, hüküm sanığın itirazı üzerine adli para cezasına çevrilmiştir. Kanuna aykırı hareket edilmesi sebebiyle hüküm bozulmuş ve sanık 12.100 TL adli para cezasına çarptırılmıştır. Mahkeme kararında, TCK'nın 85/1, 62, 50/1-4 ve 52/2-4 maddelerine atıfta bulunulmuştur. TCK 85/1, taksirle öldürme suçunu düzenlerken; 62, kusurun unsurlarını belirtir. 50/1-4, ceza türlerini belirtirken; 52/2-4, cezanın istisnalarını düzenler.

12. Ceza Dairesi 2019/5517 E. , 2021/2979 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-4, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü gündüz vakti, meskun mahal içi, üç şeritli tek yönlü asfalt yolda sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet tipi aracı ile seyri sırasında, karşıya geçmek için yolun sağından kaplamaya giren yayaya aracının sağ ön köşe kısımları ile orta şerit üzerinde çarpması neticesinde yayanın hayatını kaybetmesi ile sonuçlanan olayda, sanığın tali kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, eksik incelemeye, illiyet bağına ve sair nedenlere ilişkin, katılanlar vekilinin kusura, eksik incelemeye ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının dördüncü paragrafının çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.