Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9225 Esas 2021/2978 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9225
Karar No: 2021/2978
Karar Tarihi: 23.03.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9225 Esas 2021/2978 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık bir çekiciyle seyir halindeyken, meskun mahal dışındaki üç şeritli bölünmüş asfalt otoyolda önünde seyreden bir otomobile çarparak, iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına sebep oldu. Mahkeme, sanığın asli kusurlu olduğunu kabul ederek, taksirle yaralama suçundan mahkumiyet kararı verdi. Sanığın takdiri indirim ve lehe hükümler ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasının usul ve yasaya aykırı olduğunu belirtti. Ancak mahkeme, kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verirken, esas alınan tam gün sayısını göstermeyerek TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket ettiği için hükümlerin BOZULMASINA karar verdi. Sanık hakkında verilen 10 ay hapis cezası TCK'nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrildi ve sanık ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL'den paraya çevrildi. Sanık 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırıldı. Kararda TCK'nın 89/4, 50/1-a ve 52/2-4 maddeleri uygulandı.

12. Ceza Dairesi 2019/9225 E. , 2021/2978 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü gündüz vakti, meskun mahal dışı, üç şeritli bölünmüş asfalt otoyolda sanığın sevk ve idaresindeki çekici ile seyri sırasında önünde seyreden katılanların bulunduğu otomobile arkadan çarpması neticesinde iki katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmaları ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanığın takdiri indirim, lehe hükümler ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasının usul ve yasaya aykırı olduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının beşinci paragrafının çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 10 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 300 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/03/2021 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.