Taraflar arasında görülen davada verilen 21/10/2015 tarih ve 2014/471-2015/493 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, 17/03/2009 tarihinde bireysel adı altında 40.000,000 TL kredi kullandığını, sözleşmenin matbu sözleşme olduğunu, sözleşme akdedilirken bir taraf aleyhine olacak maddenin sağlayıcılığının olmadığını, kredi sözleşmesinde dosya masrafı ve kesintilere taraf olan tüketiciyi bilgilendirmek zorunda olduğunu, kesintilerin haksız olduğunu ileri sürerek 3.150,00 TL"nin yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, kullandırılan kredi sözleşmesinde hüküm altına alınmış bulunan ücret, masraf ve komisyon haksız şart teşkil etmediğini, göre haksız şart olarak değerlendirilmesi için sözleşmeye tüketici ile müzakere edilmeden tek taraflı olarak konulması, tarafların hak ve yükümlülüklerinde tüketici aleyhine bir dengesizlik yaratılması ve bu şartların iyi niyet kurallarına aykırı olması gerektiğini, ücret, masraf ve komisyonun sözleşmede haksız şart teşkil edilebilmesi için her üç unsurunda birlikte bulunması gerektiğini, bu şartlardan birinin dahi bulunmamasının sözleşme şartlarının haksız şart olarak nitelendirilmesi mümkün olmayacağını savunarak haksız ve mesnetsiz olarak açılan davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava kredi sözleşmesine istinaden davalı bankanın masraf adı altında almış olduğu kesintilerin iadesi istemine ilişkin olduğu, taraflar arasında 16/03/2009 tarihinde Genel Kredi ve Teminat sözleşmesi tanzim edildiği, davalı bankanın en başından ticari bir müşteri kabul ederek davacı tarafa gerçek kişilerin ticari işletmeler hesabı açtığı, kredi giriş ve çıkışlarını bu hesap üzerinden geçirdiği, kredi verirken ticari müşterilere has " Genel Kredi ve Teminat Sözleşmesi" imzalatıldığı, kredi sözleşmelerinin icari kredi sözleşmesi olduğu, alınan bilirkişi raporuna göre davacının 17/03/2009 tarihinde 15.000,00 TL, 10.000,00 TL ve 15.000,00 TL" lik kredi kullandığı, kredi kullanımı sırasında banka tarafından davacıdan 17/03/2009 tarihinde 3.000,00 TL kredi tahsis değerlendirme ücreti ve 150,00 TL toplamda 3.150,00 TL masraf kesintisi yapıldığı, ticari kredilerde tarafların serbestçe sözleşme yapıp özgür iradeleri ile sözleşmenin konusunu ve koşullarını seçebilecekleri, dolayısıyla davacıdan yapılan kesintilerin haksız şart olarak nitelendirilemeyeceği, bankaların genel teamüllerine göre ticari kredilerden bu şekilde masraf

alındığının bilinen bir husus olduğu, mahkememizde yargılaması yapılan başka davalarda da bankalardan gelen cevaplarda bu uygulamanın sürdürüldüğünün belirtildiği, diğer taraftan bankaların aldıkları bu tür masrafların internet ortamında gerek miktar, gerekse yüzde olarak ne miktarda olduğunun yayınlandığı, buna göre kredilerden alınan masraf tutarının da diğer bankaların benzer kredilerden aldıkları masraf miktarları ile uyumlu olduğu, fahiş bir masraf alınmasının söz konusu olmadığı, taraflar arasındaki genel kredi sözleşmesinin 30.maddesine göre masraf ve komisyon alınmasının kararlaştırıldığı, bankanın yazı cevabı ekindeki hizmet komisyonlarını gösteren listeye göre de alınan masrafın uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı temyiz etmiştir.
Dava, davalı banka tarafından davacıya kullandırılan kredi nedeniyle masraf ve komisyon adı altında tahsil edilen ücretin iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece, yapılan kesintinin fahiş olmadığı, davalı bankaca hizmet komisyon oranlarını gösteren listeye göre alınan kesintinin uyumlu olduğu gerekesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, mahkemece sözleşme tarihi itibariyle somut olaya uygulanacak 818 sayılı BK hükümleri çerçevesinde davaya konu kredi yönünden emsal banka uygulamaları araştırılıp, uyuşmazlık konusu bedelin kredi müşterilerinden tahsiline dair teamül bulunup bulunmadığı, varsa diğer bankalarca hangi oranda tahakkuk ettirildiği ve buna göre davalı banka uygulamasının yerinde olup olmadığı hususunda bankacılık konusunda uzman bilirkişi veya bilirkişi heyetinden Yargıtay denetimine elverişli rapor alınarak oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik incelemeye dayalı hüküm tesisi doğru görülmemiş, kararın davacı yararına bozulmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı tarafın temyiz itirazlarının kabulüyle kararın davacı yararına BOZULMASINA, 11/09/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.