Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/6317 Esas 2021/633 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/6317
Karar No: 2021/633

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/6317 Esas 2021/633 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen boşanma kararında, davacı erkek tarafından kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası ve maddi tazminat talepleriyle, davalı kadın tarafından ise kusur belirlemesi, reddedilen manevi tazminat talebi ve maddi tazminatın, tedbir ve yoksulluk nafakalarının miktarları yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme, davacı erkeğin tüm temyiz itirazlarını reddederken, davalı kadının takdir edilen maddi tazminatın az olduğu yönündeki temyiz itirazını kabul etmiştir. Mahkeme, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 maddesi gereğince daha uygun bir miktarda maddi tazminat takdiri yapılması gerektiğine hükmetmiştir. Kararın sonunda, Türk Medeni Kanunu'nun hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddelerinin göz önünde bulundurulması gerektiği belirtilmiştir.

2. Hukuk Dairesi 2020/6317 E. , 2021/633 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası ve maddi tazminat yönünden; davalı kadın tarafından ise kusur belirlemesi, reddedilen manevi tazminat talebi ile maddi tazminatın, tedbir ve yoksulluk nafakalarının miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacı erkeğin tüm, davalı kadının ise aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-TarafIarın tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50. ve 51. maddesi hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davalıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 27.01.2021 (Çrş.)