Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/1339 Esas 2018/16732 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/1339
Karar No: 2018/16732
Karar Tarihi: 04.07.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/1339 Esas 2018/16732 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işveren ile güvenlik görevlisi olarak çalışan davacı arasında, ücret alacakları nedeniyle haklı nedenle iş akdinin feshine dair bir dava görülmüş ve mahkeme davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak, davalı işveren temyiz başvurusunda bulunmuştur. Yargıtay, davalının temyiz itirazlarının yerinde olmadığına karar vermiştir. Ancak, hizmet süresi boyunca yıllık izin kullanılmadığına dair bilirkişi raporuna dayanarak alınan karar, davacının talep sonucundan fazlasını içerdiği için hatalı kabul edilmiştir. Bu nedenle, Yargıtay kararı bozmuştur.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu'nun 24/II(e) maddesi, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 26. maddesi.

22. Hukuk Dairesi 2016/1339 E. , 2018/16732 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 18.07.2005 tarihinden itibaren davalı işverene ait şube vasfındaki işyerinde güvenlik görevlisi olarak çalışmaya başladığını, ücret alacaklarının ödenmemesi nedeniyle müvekkilinin 4857 sayılı İş Kanunu"nun 24/II (e) maddesi gereğince haklı nedenle iş akdini feshettiğini iddia ederek, kıdem tazminatı, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin ücreti ile hafta tatili ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinin 1. fıkrası “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” düzenlemesini içermektedir.
Somut olayda, davacının dava dilekçesinde açıkça 2009 yılından bu yana yıllık iznin kullandırılmadığını iddia etmesi karşısında hükme esas alınan bilirkişi raporunda HMK’nun 26.maddesine aykırı bir biçimde talep aşılarak davacının tüm hizmet süresi boyunca yıllık izin kullanmadığının kabul edilmesine göre alacağın hesaplanıp hüküm altına alınması talep aşımı olup, karar bu yönden hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.07.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.