Taraflar arasında görülen davada ozmaya uyularak verilen 30/03/2016 tarih ve 2015/232-2016/207 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında 25/03/2010, 10/05/2010, 23/11/2010 tarihlerinde sistem kullanım anlaşması ve bağlantı anlaşmaları imzalandığını, davalı tarafından bu anlaşmalar gereğince Şubat-Ekim 2010 dönemini kapsar şekilde 9 adet toplam 789.438,84 TL sistem kullanım ceza faturası düzenlendiğini, bu ceza faturalarının hukuka aykırı olduğunu, zira taraflar arasındaki anlaşmaya göre davalının önceden uyarıyı yapması ve müvekkiline süre tanıması gerektiğini, faturaların ihtirazi kayıt konularak müvekkili tarafından ödendiğini, davalının uyarı yapmaksızın kestiği faturaların hukuka ve sözleşme hükümlerine aykırı olduğunu ileri sürerek 789.438,84 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkilince yapılan işlemlerin mevzuata uygun olduğunu, müvekkilinin ihbar yükümlülüğünün bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; taraflar arasında ceza faturalarına konu Şubat-Ekim 2010 tarihleri arasındaki dönemlerin tümünü kapsayacak şekilde yürürlükte olan sistem kullanım anlaşması bulunmadığı, dava konusu bazı ceza faturalarının sistem kullanım anlaşmasının öncesine ilişkin olarak düzenlendiği, bu dönemde yürürlükte bulunan İletim Sistemi Sistem Kullanım ve Sistem İşletim Tarifelerini Hesaplama Yöntem Bildirimi m.1.5 maddesi gereğince, taraflar arasında sistem kullanım anlaşması bulunmasa bile iletim sistemine bağlı olarak faaliyet gösterenler sanki aralarında sözleşme varmış gibi yükümlülüklere tabi tutulmuş bulunduğu ve bu yükümlülüklerin ihlali halinde cezai şart ödemeleri öngörüldüğü, ancak ihlal olarak belirtilen fiilin işlenmesi halinde ne tür bir yaptırımın uygulanacağı yasal olarak düzenlenmediğinden taraflar arasında sistem kullanım anlaşması bulunmayan bir dönem için davacıya idari para cezası düzenlenemeyeceği, sistem kullanım anlaşmasının bulunduğu dönem için ise sistem kullanım anlaşmasının 10. maddesine gereğince, ceza düzenlenmesi için davacıya önceden önel verilmek suretiyle bir uyarı yapılmadığı, bu hali ile ceza faturalarının düzenlenmesinin
taraflar arasındaki sözleşme şartlarına uygun olmadığı, gerekçesiyle davanın kabulü ile 789.438,84 TL"nin 15/12/2010 tarihinden itibaren avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 40.445,18 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/09/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.