Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2013/8850 Esas 2015/2234 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti ile yol ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 01.09.1977"de davalı işyerinde işe başladığını, kesintisiz 01.06.2007 "ye kadar çalıştığını, doğum yapmasına 1 hafta kala işten çıkarıldığını, alacaklarının ödenmediğini iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla mesai, tatil ve yol ve yemek ücretlerinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 01.09.1997"de değil 01.03.2000"de işe başladığını, terzi olarak değil terzi çırağı olarak görev yaptığını ve çalışmaya başladığı tarihten beri ücretini düzenli ve eksiksiz olarak aldığını, işten çıkarılmadığını, tam aksine çocuk sahibi olmasını gerekçe göstererek doğumunun hemen akabinde kendi isteğiyle iş akdini sona erdirdiğini, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmadığını, iddia edildiği gibi hafta sonu çalışması yapılmadığını, ayrıca dini-resmi bayramlarda çalışılmadığını, alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yol ve yemek ücreti taleplerinin reddine, diğer taleplerin kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, dosya kapsamından fazla çalışma süresinin davacı tanık beyanlarına itibarla belirlendiği görülmektedir. Davacı tanıkları işyerinde çalışan kişiler olmayıp, tanıklardan biri davacının eşi, diğer tanık davacının babasıdır. Davalı tanıklarının çalışma düzeni konusunda beyanları bulunmamaktadır. Bu durumda fazla çalışma çalışma talebinin ispatlanamaması nedeniyle reddine karar verilmesi gerekirken, işyerindeki çalışma düzenini bilmeyen ve tarafsız beyanda bulunacakları konusunda tereddüt bulunan davacı tanıklarının anlatımlarına değer verilerek karar verilmesi hatalıdır.
3-Davacının işe giriş tarihi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır
Davacı, 01.09.1977"de işe başladığını iddia etmiş, davacının babası ve eşi olan davacı tanıkları iddiayı doğrulamışlardır.
Davalı, davacının 01.03.2000"de işe başladığını savunmuştur. Davalı tanık beyanları ile hizmet döküm cetveli savunmayı doğrular mahiyettedir. İşe giriş tarihinin savunmayı doğrulayan kurum kayıtlarına göre belirlenmesi gerekirken, tarafsızlıkları şüpheli tanık beyanlarına dayanılarak iddiaya itibarla hüküm kurulması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 26/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.