Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/3990 Esas 2016/2599 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/3990
Karar No: 2016/2599
Karar Tarihi: 17.03.2016

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/3990 Esas 2016/2599 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma ve cinsel taciz suçlamalarıyla yargılanmıştır. Mahkeme, sanığı cinsel taciz suçundan suçlu bulup, diğer suçlamadan beraat etmiştir. Karar temyiz edilmiştir. Yargıtay, sanığın cinsel taciz suçundan verilen hapis cezasına yapılan temyiz başvurusunu reddetmiştir. Ancak, sanığın velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri üzerindeki hak yoksunluğunun sadece koşullu salıvermeye kadar değil, infazın tamamlanmasına kadar devam etmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuş ve yeniden değerlendirilmesi istenmiştir. Sonuç olarak, hükmün çıkarılan bölümü düzeltilerek onaylanmıştır. Kanun maddeleri olarak 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı gösterilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2014/3990 E. , 2016/2599 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, cinsel taciz
HÜKÜM : Sanığın cinsel taciz suçundan mahkûmiyeti ile diğer atılı suçtan beraatine
DÜŞÜNCE : Temyiz ret, onama

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz isteminin incelenmesinde;
Mahkemece tefhim edilen 07.06.2012 günlü hükmü O Yer Cumhuriyet Savcısının 1412 sayılı CMUK"nın 310/3. maddesinde yer alan bir aylık kanuni süresinden sonra 25.09.2012 tarihinde sanık aleyhine temyiz ettiği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanığın cinsel taciz suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık hakkında hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK"nın 53/3. maddesine göre 53/1-c madde ve bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili hak yoksunluğun koşullu salıvermeye kadar uygulanacağı, alt soyu haricindekiler yönünden ise bu hak yoksunluğunun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi ve hükümden sonra Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümde yer alan TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün çıkartılarak yerine “Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı da nazara alınmak kaydıyla sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarının uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.