Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2014/4097 Esas 2015/4052 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 05/11/2008-30/04/2010 tarihleri arasında geçen çalışmaların tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ile davalılardan Kurum vekilleri ile ... tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacının tüm, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı ..."e ait inşaat işyerinde 2008/12 – 2009/1. ay ve 2009/12 – 2010/1. ay arası hariç 05.11.2008 – 30.04.2010 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitini istemiştir.
Mahkemece; davalılardan ...hakkındaki davanın husumet yokluğu nedeniyle reddine, davacının davalı ... ... İnşaat, Sanayi ve Ticaret Limited Şirketinde 08.11.2008 – 30.11.2008 tarihleri arası 23 gün, 01.03.2009 – 19.10.2009 tarihleri arası 289 gün, 01.02.2010 – 30.04.2010 tarihleri arası 90 gün olmak üzere toplam 402 gün çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; ... ile davalı şirket arasında 22.10.2008 noter tarihli “bedel karşılığı inşaat sözleşmesi” bulunduğu, davalılar tarafından davacı adına düzenlen işe giriş bildirgesi bulunmadığı, davacının 20.10.2009 – 31.01.2010 ve 04.05.2010 – 28.02.2011 tarihleri arasındaki çalışmalarının dava dışı başka bir işyerinden bildirildiği, dinlenilen tanıklarından bir kısmı davacının çalışmalarını doğruladığı halde, bekçi olarak çalıştığını beyan eden tanığın davacının çalışmadığını beyan ettiği anlaşılmıştır.
Uyuşmazlık; somut olayda fiili çalışma olgusunun ispatı konusunda, mahkemece yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
506 sayılı Yasanın 79/10. maddesinde bu tür hizmet tespit davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması salt bu nedene dayalı istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması koşuluyla, bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen veya bilmesi gereken komşu işyerleri kayıtlı çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunları destekleyen kimi diğer kanıtlarla dahi sonuca gitmek mümkündür. Kamu düzenine dayalı bu tür davalarda hakim, görevi gereği doğrudan soruşturmayı genişleterek sigortalılık koşullarının oluşup oluşmadığını belirlemelidir. Bu yön Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527,30.6.1999 gün 1999/21-549-555,5.2.2003 gün 2003/21-35-64,15.10.2003 gün 2003/21-634-572,3.11.2004 gün 2004/21-480-579 ve 10.11.2004 gün 2004/21-629 sayılı kararlarında da vurgulanmıştır.
Somut olayda; tanık beyanları arasındaki çelişki giderilmeden sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; bordrolarda isimleri bulunan diğer kayıtlı çalışanlar arasından re"sen seçilecek bordro tanıklarını dinlemek, zabıta marifeti ile veya davalı Kurum"dan sorularak; talep edilen dönemde davalı işyerine komşu olan işyeri sahipleri ile bu işyerlerindeki çalışmaları kayıtlara geçmiş kişileri tespit ederek dinlemek ve böylece tanık beyanları arasındaki çelişkiyi gidererek toplanan delillere göre varılacak sonuca göre hüküm kurmaktan ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davacıya ve davalılardan ..."e iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davacıya yükletilmesine, 03/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.