Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/14074 Esas 2018/2210 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü;
K A R A R-
Davacı vekili; davacı şirket tarafından ..."ye ait ... Mahallesi, ...sokak ... Daire 4 ... adresindeki konut için yapılan konut sigorta poliçesi kapsamında sigortalının konutunun 16.04.2014 tarihinde davalıya ait ana rögarın tıkanması nedeniyle meydana gelen hasar bedeli olarak belirlenen 2.650,00 TL zarar bedelinin 15.05.2014 tarihinde sigortalıya ödendiğini, davalının sorunu kanal hattını yenileyerek çözdüğünü, sigortalının konutunda meydana gelen hasardan davalı kurumun sorumlu olduğunu belirterek ödenen miktar olan 2.650,00 TL"nin ödeme tarihi 15.05.2014 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte rücu"an davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.Davalı vekili; Ana kanalların bakım ve onarımının davalının sorumluluğunda olmakla birlikte kanal baca bağlantısından pis suyun geri tepmesini önleyici tedbirleri almanın konut sahibi ve kullanıcıya ait olduğunu, geri tepmeyi önleyen aletin takılmasının sorumluluğunun kullanıcılara ait olduğunu, davacının sigortalısının gerekli bakım ve onarımı yapmadığını meydana gelen hasar ile müvekkili idare arasındaki illiyet bağının kesildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile; davalının sorumlu olduğu 1.325,00 TL alacağın ödeme tarihi olan 15.05.2014 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, karar verilmiş, hüküm davacı vekili ve davalı vekili tarafından süresi içerisinde temyiz edilmiştir.Dava, konut sigortasından kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir.6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkartılmıştır.Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup mahkemece karar verilen tazminat yönünden dava kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekili ve davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle davacı vekili ve davalı vekilinin temyiz itirazlarının kesinlikten REDDİNE, peşin alınan harçların istek halinde temyiz eden davacı ile davalıya geri verilmesine 12.3.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.