Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/10157 Esas 2015/2147 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, ulusal bayram, genel tatil ücreti, asgari geçim indirimi ile ücret farkı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle iş akdinin işçi tarafından haklı nedenle feshedildiğini, yıllık ücretli izinlerinin kullandırılmadığı gibi, karşılığı olan ücretlerin de ödenmediğini, ücretinin ve asgari geçim indiriminin ödenmediğini, fazla mesai yapmasına ve ulusal bayram genel tatillerde çalışmasına rağmen karşılığı olan ücretlerin ödenmediğini iddia ederek kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, ücret fark alacakları ile asgari geçim indirimi, fazla mesai, ulusal bayram genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı yasal süresi içerisinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında davacının fazla mesai alacağının hesabı konusunda uyuşmazlık söz konusudur.
Davacı işçi 16.4.2008-Ekim 2009 arasında inşaat işçisi olarak, bu tarih ile 11.3.2010 tarihleri arasında ise gece bekçisi olarak çalışmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporundan davacı işçinin fazla mesai hesabının 18.00-08.00 saatleri arasında yapıldığı anlaşılmaktadır. Hâlbuki davacı işçi açıkça farklı çalışma şekilleri ile çalıştığını beyan etmiş, bu husus tanık beyanları ile de teyit edilmiştir. Dairemizce aynı gün temyiz incelemesi yapılan seri dosyalarda davacı işçilerin günlük çalışmalarının 08.00-18.00 saatleri arasında olduğu kabul edilmiştir. Bu olgular karşısında davacının çalışma dönemlerine göre farklı çalışma düzenine tabi olduğu gözetilmeksizin tüm çalışma dönemi açısından 18.00-08.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edilerek fazla mesai hesabı yapılması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 26.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.