Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5115 Esas 2018/446 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1-89/2-b, 62, 53/1.maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araç ile gündüz vakti, meskun mahal ve ışık kontrollü dört yönlü kavşakta, ışıkları geçtikten sonra kavşak çıkışında bulunan yaya geçidi üzerinde geçmekte olan yayaya çarptığı olayda; asli kusurlu olduğu mahkemece de kabul edilen sanığın kusurunun niteliği ile meydana gelen zararın ağırlığına göre temel ceza belirlenirken TCK"nın 22/4 ve 61. maddelerindeki ölçütler de dikkate alınarak, alt sınırdan daha fazla uzaklaşılması gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurularak, sanık hakkında eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanığın kusuru bulunmadığına, hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine ancak
1-Sanık müdafinin lehe hükümlerin uygulanması talebinin, TCK"nın 50, 51. maddelerindeki paraya çevirme ve erteleme hükümlerini de kapsadığı gözetilmeden, bu konuda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi,
2-TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; 16.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.