Sanık ... hakkında, tehdit, yaralama, 6136 sayılı Kanuna aykırılık, genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçlarından yapılan yargılama sonucunda mahkumiyetine dair, Samsun 11. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 10/12/2015 gün ve 2014/1241 esas, 2015/1391 karar sayılı kararın sanık tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 11/06/2020 gün ve 2016/6644 esas, 2020/6537 sayılı kararıyla;
"Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Sanığa yükletilen yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık ..."in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
2-Sanık hakkında 6136 sayılı Kanuna aykırılık, tehdit ve genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
a-6136 sayılı Kanuna aykırılık suçu açısından;
Sanık hakkında yaralama ile silahla tehdit suçlarından alt sınırdan hüküm kurulurken, 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçunda; TCK’nın 61. maddesindeki ölçütler ve aynı Kanunun 3. maddesindeki “fiilin ağırlığı ile orantılı ceza verilmesi ilkesi” çerçevesinde somut olay açıkça irdelenerek, temel cezanın saptanması gerektiği gözetilmeden, dosya içeriğiyle uyumlu olmayan" suçun işleniş biçimi, suçun işlendiği yer ve zaman, kasta dayalı kusurun ağırlığı, failin amaç ve saiki" gibi maddedeki bazı ibarelerin tekrarlanması ve suç işleme hususundaki ısrarı ile eğilimi şeklinde gerekçe ile temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak ve hakkaniyet ölçülerine uyulmayarak fazla ceza tayini,
b-Tehdit ve genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçları açısından;
Sanığın silahla ateş etmek şeklinde gerçekleştirdiği eyleminin, bir bütün halinde, silahla tehdit ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarını oluşturduğu, ancak TCK"nın 44. maddesinde düzenlenen fikri içtima hükmü uyarınca en ağır cezayı gerektiren silahla tehdit suçundan mahkumiyet kararı verilmesi gerekirken, ayrıca TCK"nın 170/1-c maddesindeki genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan da mahkumiyet hükmü kurulması,
c- Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 günü, Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, tebliğnameye uygun olarak, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 11/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
" şeklinde karar verilmiştir.
I- İTİRAZ
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 14/09/2020 gün ve KD - 2020/74863 sayılı yazısı ile,
"KONU: İtiraz Talebi
İTİRAZ EDİLEN KARAR : Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 11/06/2020 gün ve 2016/6644 Esas, 2020/6537 Karar sayılı kararı.
İTİRAZ EDEN : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
KONUNUN TAKDİMİ : Samsun 11. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2014/1241 Esas 2015/1391 Karar sayılı 10/12/2015 tarihli kararı ile sanık ... hakkında müşteki ..."e yönelik kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK"nın 86/2 maddesi gereğince 4 ay hapis, silahla tehdit suçundan 5237 sayılı TCK"nın 106/2-a maddesi gereğince 2 yıl hapis, genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçundan 5237 sayılı TCK"nın 170/1-c maddesi gereğince 1 yıl hapis, 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan 6136 sayılı Kanunun 13/1, 5237 sayılı TCK"nın 52. maddeleri gereğince 2 yıl hapis ve 2.400,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi gereğince hapis cezalarının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"mızın 25/02/2016 tarihli 2016/48691 sayılı tebliğnamesi ile kasten yaralama ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kurulan hükümlerin onanmasına, genel güvenliği kasten tehlikeye sokma ve silahla tehdit suçlarından kurulan hükümlerin bozulmasına karar verilmesi talep edilmiştir.
Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 11/06/2020 gün ve 2016/6644 Esas, 2020/6537 Karar sayılı ilamı ile kasten yaralama suçundan kurulan hükmün onanmasına, 6136 sayılı Kanuna muhalefet, silahla tehdit, genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçlarından kurulan hükümlerin bozulmasına oybirliğiyle karar verilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ : Samsun Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 15/08/2020 tarihli 2020/2-9918 sayılı yazısı ile, tekerrür koşulları oluşmadığından ve sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınabilecek başka ilam bulunmadığından söz konusu cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilemeyeceğinden bahisle 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesi uyarınca itiraz yasa yoluna başvurulması talep edilmiştir.
Sanık hakkında kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK"nın 86/2, 58. maddeleri gereğince 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği, hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 11/06/2020 gün ve 2016/6644 Esas, 2020/6537 Karar sayılı ilamı onanmasına karar verildiği, ancak tekerrüre esas alınan Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2014/166 Esas 2014/408 Karar sayılı 13/05/2014 tarihli kararının 16/07/2014 tarihinde kesinleştiği, kasten yaralama suçunun suç tarihinin ise 07/06/2014 olduğu, bu itibarla tekerrüre esas alınamayacağı, sanığa ait adli sicil kaydında tekerrüre esas alınabilecek başka bir ilamın da bulunmadığı, bu nedenle tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesi gereğince Yüksek Daire"nin kararına karşı itiraz yasa yoluna başvurulmuştur.
SONUÇ VE İSTEM : 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen 2. ve 3. fıkra hükümleri uyarınca sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesi"nin 11/06/2020 gün ve 2016/6644 Esas, 2020/6537 Karar sayılı onama kararının kaldırılmasına,
Samsun 11. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2014/1241 Esas 2015/1391 Karar sayılı 10/12/2015 tarihli kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi,
6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen 3. fıkra hükmü gereğince itirazımızın Yüksek Daire"nizce yerinde görülmemesi halinde dosyanın Yüksek Ceza Genel Kurulu"na gönderilmesi itirazen arz ve talep olunur." şeklinde istemde bulunulması üzerine, dosya Dairemize gönderilmekle, incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
II- İTİRAZIN KAPSAMI
İtiraz, yaralama suçundan sanık ... hakkında verilen mahkumiyet kararının onanmasına dair Dairemizin 11/06/2020 tarihli ilamına yönelik olup, tekerrür hükümlerinin uygulanmasında isabet bulunup bulunmadığının belirlenmesine ilişkindir.
III- KARAR
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itiraz gerekçesi yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanun"un 99. maddesiyle eklenen, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca,
İTİRAZIN KABULÜNE,
Dairemizce verilen 11/06/2020 gün ve 2016/6644 esas, 2020/6537 sayılı ve sanık ... hakkında yaralama suçundan kurulan hükmün onanmasına dair kararın, itiraz nedeniyle sınırlı olarak KALDIRILMASINA,

Sanık ... hakkında yaralama suçundan kurulan, Samsun 11. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 10/12/2015 tarih, 2014/1241 Esas 2015/1391 karar sayılı hükmünün yeniden incelenmesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi, hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
Tekerrüre esas alınan önceki mahkumiyetin suç tarihinden sonra kesinleşmiş olması karşısında, sanık hakkında TCK" nın 58. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..." in temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının; tekerrür hükmünün uygulanmasına ilişkin fıkranın karardan çıkarılması biçiminde, sair yönleri usul ve Kanuna uygun olan HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.