MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12/10/2015 tarih ve 2015/53-2015/212 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili adına tescilli 205475 sayılı "..." markasının tanınmış marka olarak da kabul edildiğini, davalının aynı markayı kendi ticaret alanında, mağazacılık hizmetinde kullanmak suretiyle müvekkilinin marka hakkına tecavüz ettiğini, bu eylemin aynı zamanda haksız rekabet teşkil ettiğini ileri sürerek "..." markasına tecavüz ve haksız rekabetin tespitini, müvekkilinin haklarına vaki tecavüzün ve haksız rekabetin yasaklanmasını, markanın internet ortamında ticari etki oluşturacak şekilde kullanılmasının yasaklanmasını, şimdilik 5.000 TL maddi ve 10.000 TL manevi tazminatın ticari faizi ile birlikte tahsilini, kararın ilanını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, "...+Şekil" ve "...+ Türk Malı" markasının 25. sınıfta, "... " markasının 24, 25, 35. sınıfta müvekkili adına tescilli olduğunu, bu tescilli markaların kullanıldığını, davacının ayakkabı sektöründe, müvekkilinin ise hazır giyim sektöründe faaliyet gösterdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, davalının iş yeri adresinde "..." ibareli ve diğer bir kısım tabelalarının bulunduğunun görüldüğü, davalının ... Mağazasının konfeksiyon ürünlerinin satışı ile iştigal ettiği, davacının tescilli “...” ibareli markasının davalı iş yerinde haksız rekabet oluşturacak tarzda ve davacı aleyhine maddi zarar doğuracak şekilde marka tecavüzünde bulunduğunun tespit edildiği, 556 sayılı KHK"nın 64 ve 66. maddelerinde belirtilen kriterlerle hesaplanabilecek tazminat miktarının, davalının dosyaya yansıtılan alt kira sözleşmelerinde ve sunulan faturalar kapsamında en az 5.000 TL olarak belirlendiği, manevi tazminat yönünden ise davalının eylemi Borçlar Kanunu anlamında haksız fiil oluşturduğundan 556 sayılı KHK"nın 68 ve BK 58. maddeleri uyarınca 5.000 TL manevi tazminata hükmedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davacının "..." ibareli markasının davalı iş yerinde haksız rekabet oluşturacak tarzda ve davacı aleyhine maddi zarar doğuracak şekilde kullanıldığının tespitine, 5.000 TL maddi tazminatın ve 5.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacı firmaya verilmesine, diğer istem ve taleplerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve uyuşmazlığın dava tarihindeki hukuki duruma göre değerlendirilecek olmasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince, davacı vekili, dava dilekçesinde markaya tecavüz ve haksız rekabetin tespiti talebinin yanında müvekkilinin haklarına vaki tecavüzün ve haksız rekabetin yasaklanmasını, 04.11.2009 tarihli celsedeki beyanında da davalının "..." markasını 35/08. sınıfta kullanmasının men"ini de istemiştir. Mahkemece, davalının, davacının marka hakkına tecavüz ettiği ve haksız rekabette bulunduğu tespit edildiğine göre bu eylemlerin men"i yönünde de karar verilmesi gerekirken tespit kararı verilmekle yetinilip hüküm fıkrasının 4 nolu bendinde "Diğer istem ve taleplerin reddine" dair hüküm kurulmak suretiyle markaya tecavüz ve haksız rekabetin men"i talebinin reddine karar verilmesi yerinde olmamış, kararın bu yönden davacı yararına bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, davalıdan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 03/07/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.