MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Davacı vekil, davalıya ait işyerinde kapsamdışı personel olarak çalışan ve başka kamu kurumuna nakledilen davacının, denge tazminatına ilişkin ek ödemelerin ödenmediğini belirterek, bu alacağın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 16.06.2014 gün ve 2012/ 17592 Esas, 2014/ 19373 Karar sayılı kararı ile görev yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya karşı direnilmek suretiyle esas yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, görev yönünden verilen direnme kararının yerinde olduğu belirtilmiş, esas yönünden verilen kararın hatalı olduğu belirtilmiştir. Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Dairemizin “Davacının iş sözleşmesi ile çalıştığı dönemde, davalı şirkete davacının ücreti konusunda “artış oranının, kamudaki memur maaş artış oranında” olacağı yönünde yükümlülük getirildiği gibi 406 sayılı Yasa hükümleri uyarınca davalı şirkete, hak sahibi personeli ... Başkanlığına bildirmesi, bildirim ile beraber personelin nakledileceği kamu kurumunda yararlanacağı parasal haklara esas olmak üzere memur maaş nakil ilmühaberi düzenlenmesi, personelin ilişiğinin kesilmesi gibi işlemler yaptırıldığı görülmektedir. Bu işlemler idare hukuku alanında hukuki sonuçlar doğurduğu ve ilgili personelin nakledilecekleri kurumdaki statülerini, özlük ve parasal haklarını belirlediği, söz konusu işlemlerin kamu personeli hakkında ve idare hukuku alanında tesis edilmiş birer idari işlem niteliğinde oldukları açıktır. İdari işlemlerle ilgili uyuşmazlığın ise adli yargı yerinde değil, idari yargı yerinde çözümlenmesi gerekir. Mahkemece davanın HMK.nun 114/1-b maddesi uyarınca "yargı yolunun caiz olmaması" nedeniyle aynı yasanın 115/2. maddesi uyarınca usulden reddine karar verilmesi gerekir” gerekçesi ile verilen karara karşı yerel mahkemece “…davacının ... teknisyen olarak görev yapmakta iken 4046 sayılı yasanın 22.maddesi gereğince 01/01/2010 tarihinde devlet personellik başkanlığına bildirildiği ve akabinde 02/03/2010 tarihinde emekli olduğu, davacının çalıştığı döneme ilişkin olarak 5473 sayılı kanun ile verilen ek ödemelerin ödenmediğinden bahisle söz konusu ek ödemenin (denge tazminatının) tahsiline karar verilmesinin talep edildiğinden bu davaya adli yargıda bakılması gerektiği kanaatine varılmakla” gerekçesi ile bozma kararına karşı direnme kararı verilmiştir.
Kararı yasal süresi içinde davacı vekili direnme kararının yerinde olduğu ancak esasa dair red kararının hatalı olduğu gerekçesiyle temyiz etmiştir.
Davacı işçinin işçi olarak çalıştığı sürede bazı alacakların eksik ödendiği iddiasına dayalı olarak taleplerde bulunduğu anlaşılmakla, uyuşmazlığın çözüm yerinin adli yargı yeri olduğu yönündeki yerel mahkemece verilen direnme kararının yerinde olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, işin esasına dair red gerekçeleri de yerinde görülmekle dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine 23.01.2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.