MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK 155/2, 62, 51/1-6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle gereği düşünüldü.
Sanığın...Mah ...Cad No:40 adresinde bulunan ...Apartmanının 11/12/2011 tarihinde yapılan olağan üstü genel kuruluna kadar yöneticisi olduğu, bu genel kuruldan sonra katılanın yönetimde yer aldığı, 2010 yılı içerisinde sanığın ... İnşaat isimli şirketin sahibi olan ve tanık olarak ifadesi alınan ..."ya yöneticisi olduğu apartmana güvenlik kamerası taktırdığı bu işe karşılık sanığın ..."ya 400-600 TL arası bir ödeme gerçekleştirdiği kalan yaklaşık 1.000 TL lik borcu ise bina sakinlerinden aidat toplamasına rağmen ödemediği bu şekilde hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen somut olayda;
Sanık savunması, katılan beyanı, sanık ile katılan arasında bulunan hukuk ve ceza davaları, tanık ..."nun mahkeme huzurunda alınan beyanında paranın bir kısmını elden, bir kısımını da visadan kredi kartıyla aldıklarını, ancak kredi kartıyla yaptıkları ödemeyi unutunca ödenmemiş gibi görüldüğü için icraya verdiklerini, kameranın parasını sanıktan aldığını, katılandan para almadığını belirtmesi, alınan bilirkişi raporlarında sanığın uhdesinde para bulunmadığına ilişkin tespit ile tüm dosya kapsamına göre sanığın cezalandırılabilmesi için her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı deliller elde edilemediğinden sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine hükmedilmesi,
Kabule göre de;
Sanığın suç tarihinde 65 yaşını bitirdiği, hapis cezasının kısa süreli olması nedeniyle TCK.50/3. maddesi uyarınca adli para veya seçenek tedbirlere çevrilmesi zorunluğunun düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.