MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ


Davacı işçi, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, genel tatil ücreti ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 16.04.2014 gün ve 2012/ 8097 E, 2014/ 12839 K sayılı kararı ile kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, ibranamenin geçerli olmadığı gerekçesi ile bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Dairemizin “Dosya içindeki 27.05.2008 tarihli ibraname de davacının kendi isteği ile işten ayrıldığı açıkça belirtilmiştir. Davacı bu belge altındaki imzayı kabul etmiş irade fesadı ile imzaladığını iddia ve ispat etmemiştir. Bu belge karşısında mahkemece davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddi gerekirken kabulü hatalıdır” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup, işyerinden kendi isteğiyle ayrılan işçiye ihbar ve kıdem tazminatı ödenmesi mümkün olmadığından ödeme hususunun ibranamede yer almasının beklenemeyeceği ve bu nedenle direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 23.01.2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.