MAHKEMESİ : ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; Müvekkilinin davalı işyerinde çalışırken iş akdinin davalı tarafından haksız olarak sona erdirildiğini iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, ulusal bayram, genel tatil ve ücret alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının daha yüksek maaşla çalışmak istediği için kendi isteği ile işten ayrıldığını, hafta tatili izinlerini kullandığını, yıllık ücretli izinlerini kullandığını, sabah saat 8.00, akşam 17.00 arasında çalıştığını günde 1,5 saat ara dinlenmesi kullandığını, bayramın ilk günü kapalı olduklarını, sonraki günlerde 3 saat dönüşümlü çalıştıklarını, evi uzak olanlara 2 gün izin verildiğini, davacının eşinin işe göndermemesi üzerine gidip aldıklarını, 4 gün işe gelmediğini, telefonda eşinin çalışmasını istemediğini, kendisine 2 gün verilmesini istediğini, Çarşamba günü işe gelmesi gerekirken Cuma günü de dahil işe gelmediğini, arkadaşlarına da işe gelmeyeceğini bildirdiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece davalı işverenin haklı fesih sebebini ispatlayamadığı gerekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatları talebi kabul edilmişse de bu sonuç, dosya içeriğine uygun değildir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının 10/07/2010 tarihinde haftalık izne ayrıldığı, memleketine gittiği ve ancak yoğun yağmur ve sel nedeniyle 15,16 ve 17 Temmuz 2010 tarihlerinde ... köyünde mahsur kaldığı anlaşılmaktadır. Ancak davacı, bu engel kalktıktan sonra da işyerine dönmemiş ve iş akdi devamsızlık nedeniyle 03/08/20210 tarihinde sona ermiştir. Köyde mahsur kalma olayının 17/07/2010 tarihinden sonra ortadan kalktığı, muhtarlık yazısıyla sabittir. Davacı, engelin kalktığı 17/07/2010 tarihinden sonrada işe dönmediğinden ve haklı sebep de ortadan kalktığından, davacının iş akdinin haklı neden olmadan işe dönmemesi sonucu sona erdiği kabul edilerek kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddi yerine kabulü hatalıdır.
3-Davacı, dava dilekçesinde hiç yıllık izin kullanmadığını iddia ederek, çalıştığı tüm yıllara ait yıllık izin ücreti talebinde bulunmuş, ancak Bölge Çalışma Müdürlüğü’ne verdiği şikayet dilekçesinde 8 gün yıllık izin kullandığını belirtmiştir. Davacının 8 gün yıllık izin kullandığını ikrar etmesine rağmen, yıllık izin ücretinin 20 gün yerine 28 gün üzerinden hüküm altına alınması HUMK. nun 74. (HMK. 26) maddesinde belirtilen taleple bağlılık kuralına aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.