MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından manevi tazminatın miktarı, maddi tazminat talebinin reddi yönünden, davalı kadın tarafından ise kusur belirlemesi, yoksulluk nafakasının reddi, davalı erkek lehine hükmedilen manevi tazminat ve kendi tazminat taleplerinin reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davalı kadına mahkemece kusur olarak yüklenen sadakatsizlik vakıasının güven sarsıcı davranış niteliğinde kaldığı ancak boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda yine de kadının tamamen kusurlu olduğunun anlaşılmış bulunmasına göre tarafların aşağıdaki bentler kapsamındaki temyiz itirazları yersizdir.
2-Boşanmada manevi tazminatın amacı, boşanmaya sebep olan olaylar yüzünden kişilik hakkı saldırıya uğrayan tarafın, bozulan ruhsal dengesini telafi etmek, manevi değerlerindeki eksilmeyi karşılamaktır. Onun için, kişilik haklarını ihlal eden fiille, tazminat miktarı arasında makul bir oranın bulunması gerekir. Bir tarafın zenginleşmesine yol açacak sonuçlar doğurur miktarda manevi tazminat takdiri, müesseseyi amacından saptırır. Hakim, tazminat miktarını saptarken, bir yandan kişilik hakları zedelenen tarafın, ekonomik ve sosyal durumunu ve boşanmada kusuru bulunup bulunmadığını ve varsa kusur derecesini, fiilin ağırlığını; öbür yandan da, kişilik haklarına saldırıda bulunanın kusur derecesini, ekonomik ve sosyal durumunu göz önünde bulundurmak zorundadır. Açıklanan ilkeler gözetildiğinde davacı erkek yararına takdir edilen manevi tazminat miktarı, ölçülülük ilkesine uygun olmayıp fazla bulunmuştur. Türk Medeni Kanununun 4. maddesinde yer alan hakkaniyet ilkesi gözetilerek daha uygun miktarda tazminat takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru bulunmamıştır.
3-Davacı erkek dava dilekçesiyle 20.000 TL maddi tazminat talebinde de bulunmuştur. Mahkemece "TMK 166/1. maddesi gereğince boşanmalarına, davacı nişan ve düğün için yapmış olduğu masrafların maddi tazminat olarak tahsilini talep etmişse de nişan ve düğün için yapılan masrafların düğünün yapılmış olması karşısında boşanma sırasında maddi tazminat olarak talep edilemeyeceği ve davacının boşanmakla mevcut veya beklenen menfaatlerinin zedelenmediği anlaşıldığından maddi tazminat taleplerinin reddine" gerekçesiyle maddi tazminat talebinin reddine karar verilmişse de davacı erkeğin maddi tazminat talebi boşanmanın feri niteliğinde olmadığından, eksik olan yargılama harcının ikmali için süre verilmesi (Harçlar Kanunu m. 30-32) ve sonucuna göre olumlu, olumsuz bir karar verilmesi, harcın ikmal edilmemesi halinde ise, Harçlar Kanununun 30. maddesi gereğince işlem yapılması gerekirken, belirtilen hususlar gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 13.12.2017(Çrş.)