Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/732 Esas 2015/1954 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, asgari geçim indirimi alacağı ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; Müvekkilinin davalıya ait işyerinde 01/01/1995 tarihinde garson olarak işe başladığını, iş akdini 21/07/2010 tarihinde ücretine 4 yıldır zam yapılmaması nedeniyle haklı olarak feshettiğini, ücretinin asgari ücret kısmının bankaya yatırılıp geri kalanının elden verildiğini, işyerinde baskı uygulandığını, davalıya ihtarname gönderildiğini, buna rağmen alacaklarını ödemediğini iddia ederek, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, genel tatil, hafta tatili ücretleri ile 2 aylık asgari geçim indirimi ve Temmuz 2010 maaşının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının asgari ücretle çalıştığını, davacının talep ettiği tüm alacaklarının zamanaşımına uğradığını, iş akdinin davacı tarafından istifa etmek suretiyle sonlandırıldığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, davalı vekilinin temyizi üzerine karar, Dairemizin 2012/12236 esas, 2014/14133 karar ve 30/04/2014 sayılı ilamı ile, “Mahkemece yargılama sırasında 1 asıl, 2 ek rapor alınmış, ancak karar gerekçesinde hangi rapora ne sebeple itibar edilerek karar verildiği gerekçelendirilmeden “Bilirkişinin dosyaya sunmuş olduğu rapor dosya kapsamına uygun olduğundan hükme esas alınmış” denilerek hüküm kurulmuştur.
Mahkemece hangi rapora, hangi gerekçeyle itibar edildiği belirtilmeden hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.” gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı, fazla çalışma ücreti yanında hafta tatili ücreti talebinde de bulunmuştur.
Mahkemece, davacının 11.00-22.30 saatleri arasında 11,5 saat çalıştığı, haftanın 7 günü toplam 21,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışmaya hükmedilmişse de, hesap tarzı hatalı olup ara dinlenmesi düşülmemiştir.
11.00-22.30 saatleri arasında çalışma 11,5 saat olup 1,5 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde günlük çalışma 10 saattir. 10 saatlik çalışmaya göre haftalık çalışma süresi 60 saat olup haftalık 15 saat fazla çalışma vardır. Davacının haftanın 7 günü çalıştığı kabul edildiğinde, 15 saatlik fazla çalışmaya 7. günün fazla çalışması olan 2,5 saat eklendiğinde haftalık fazla çalışma süresi 17,5 saat edeceğinden, buna göre fazla çalışma hesabı yapılması gerekirken 21,5 saat fazla çalışma hesabı hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.