Esas No: 1993/1819
Karar No: 1994/3883
Karar Tarihi: 23.09.1994
Danıştay 9. Daire 1993/1819 Esas 1994/3883 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Erdek Vergi Dairesi Müdürlüğü-BALIKESİR, yed-i emin olarak işlettiği otelin 1988 yılı defter ve belgelerinin incelenmesi sonucunda kaçakçılık cezalı katma değer vergisi tarhiyatına karşı açılan davada, yed-i emin olarak işleten davacının vergi sorumluluğunun olup olmadığına karar verilmesi gerektiği iddiasıyla dava açtı. İlgili kanun maddeleri göz önünde bulundurularak yapılan incelemede, yed-i eminin vergi sorumluluğu bulunmadığı sonucuna varıldı. İşletme gelirleri yed-i emin tarafından idare edilse de vergi yükümlülüğüne sahip olmadığı belirtildi. Davacının işletmeci olarak kabul edilemeyeceği vurgulandı. Mahkeme kararıyla yed-i emin olarak görevlendirilen kişilerin vergi sorumluluğunun bulunmadığı ve vergi borcu yüklenemeyeceği belirtildi. İlgili kanun maddeleri; Vergi Usul Kanunu’nun 8. ve 10. maddeleri.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1993/1819
Karar No: 1994/3883
Temyiz İsteminde Bulunan: Erdek Vergi Dairesi Müdürlüğü-BALIKESİR
Karşı Taraf: …
Vekili: …
İstemin Özeti: Yükümlünün yed-i emin olarak işlettiği otelin 1988 yılı yasal defter ve belgelerinin incelenmesi sonucunda 1988/Temmuz dönemi için yükümlü adına tarh edilen kaçakçılık cezalı katma değer vergisine karşı açılan davayı; uyuşmazlığın konusunun mahkeme kararıyla tedbir konulan ve yed-i emin vasıtasıyla işletilen otelin ticari kazancından dolayı yed-i emin olan ve işletmeci durumunda bulunan davacının vergi sorumluluğunun olup olmadığına ilişkin olduğu, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 8. maddesinde vergi mükellefi ve sorumlusunun, 10. maddesinde de kanuni temsilcinin sorumluluğunun tanımlandığı, hukuk sözlüğünde yed-i adil'in (yed-i emin) uyuşmazlık konusu şeyin saklanması ve idaresi kendisine verilen, güvenilir kişi olarak tarif edildiği, yukarıda adı geçen kanun maddelerinden ve yed-i eminin tarifinden, yed-i eminin kayyum ve vasi gibi vergi sorumluluğunun bulunmadığının, vergi kanunlarına göre kendisine vergi borcu yüklenemeyeceği gibi, verginin ödenmesi bakımından da vergi dairesine karşı muhatap olamayacağının, mahkeme kararıyla yed-i emin ve idareci durumunda bulunan güvenilir kişilerin iş yerinin gelir ve giderlerinin idaresinde yetkisi olmakla beraber, iş veren kabul edilemeyeceğinin anlaşıldığı, dosyanın incelenmesinden, davacının … Asliye Hukuk Mahkemesi kararıyla yed-i emin tayin edildiğinin ve işyerinin işletilmesiyle görevlendirildiğinin, yapacağı işe karşılık günlük ….- TL. ücret aldığının, işyerinin ticari kazancının bizzat davacı tarafından kendi adına beyan edildiğinin, işyeri hesaplarının incelenmesi sonucunda düzenlenen rapora dayanılarak dava konusu cezalı tarhiyat yapıldığının anlaşıldığı, mülk sahipleri arasında çıkan anlaşmazlık dolayısıyla uyuşmazlığın çözümüne kadar mahkeme kararıyla otel işletmesi kendisine bırakılan yed-i eminin sadece otelin işletmesiyle görevli olduğu, vergi sorumluluğunun bulunduğu hakkında vergi kanunlarında her hangi bir hüküm bulunmadığından yapılan tarhiyatta yasal isabet olmadığı gerekçesiyle kabul ederek cezalı tarhiyatı kaldıran … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; yükümlünün 5.7.1987 tarihinde vergi dairesine başvurarak mükellefiyet tesis ettirdiği, 1988 yılı katma değer vergisi beyannamelerini ihtirazi kayıt kaymaksızın vererek vergilerini ödediği halde vergi inceleme raporuyla kayıt dışı bırakıldığı saptanan hasılat nedeniyle yapılan tarhiyatın dava konusu edildiği, şahsi bir vergi olmayan katma değer vergisinin ödenmesinden yed-i eminin sorumlu olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: Cevap verilmemiştir.
Savcı …'ın Düşüncesi: İleri sürülen bozma nedenleri, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1 numaralı bendinde öngörülen nedenlerden hiçbirisine girmediğinden, temyiz isteğinin reddi ile hukuka ve usul hükümlerine uygun bulunan, Vergi Mahkemesi kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …'ün Düşüncesi: İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına 12.10.1994 gününde oybirliği ile karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.