Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/2127 Esas 2018/301 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde, Kilis 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.10.2015 tarih ve 2015-190-2015/38 sayılı ilamı ile “Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma” suçundan 2.000.-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin dava dosyasındaki suç tarihinin 07.01.2015 olduğu anlaşılmakla, söz konusu dosyanın celp edilerek mükerrirlik durumunun araştırılması, mükerrir dava açıldığı anlaşılırsa, CMK"nın 223/7. maddesi gereğince red kararı verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
2-Kasıtlı suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kastı, suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın 244 promil alkollü olduğu halde sevk ve idaresindeki araç ile tek taraflı yaralamalı ve maddi hasarlı trafik kazasına karıştığı somut olayda, tespit edilen alkol düzeyi, kastının yoğunluğu ve meydana gelen tehlikenin ağırlığı gözetilerek, alt sınırdan daha fazla uzaklaşılarak hak ve nesafete uygun bir ceza yerine, yazılı şekilde ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA; 11.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.