Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/1130 Esas 2017/3968 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 17/09/2015 tarih ve 2015/392-2015/673 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili kredi borcu nedeniyle davalı bankanın müvekkili aleyhine icra takibine başladığını, icra müdürlüğünce verilmiş herhangi bir karar olmadan maaş hesabının tamamına İİK"nın 83/2 maddesine aykırı olarak borca mahsuben bloke koyduğunu, bu nedenle 2009 yılı Ocak ayından itibaren maaş alamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı banka nezdindeki maaş hesabına uygulanan bloke işleminin kaldırılarak borca karşılık el konulan 28.889,00.-TL"nin işlem tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davacının imzalamış olduğu genel kredi sözleşmesine göre müşterinin bankadaki alacakları, mevduatları ve bunlar üzerinde bankanın rehin, hapis ve mahsup hakkı olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda İİK"nın 83. maddesi uyarınca maaşların kısmen haczi mümkün olup haczedilecek kısımın, maaşın ¼"ünden aşağı olamayacağı, anılan maddede sayılan mal ve hakların haciz olunabileceğine dair önceden yapılan anlaşmaların da geçerli olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, kredi borcu nedeniyle davacının maaşından bloke ve icra yoluyla yapılan tahsilatın iadesi istemine ilişkindir.
Davacının maaşından icra müdürlüğünce yapılan kesinti ve bakiye maaş üzerine konulan, bloke sonucu, davalı bankanın tahsilatının 32.636,92 TL"ye ulaştığı, oysa davalı bankanın ancak bu miktarın 1/4"ü olan 8.159,97 TL"yi tahsil edebileceği, bu durum karşısında davacının iadesini isteyebileceği kısmın 24.479, 94 TL olması gerekirken fazla miktarın iadesine karar verilmesi doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 21/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.