Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/42883 Esas 2016/3896 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/42883
Karar No: 2016/3896
Karar Tarihi: 22.02.2016

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/42883 Esas 2016/3896 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işveren tarafından yapılan feshin geçerli nedene dayanmadığından, işe iadesine karar verildiği belirtilen karar Yargıtay 7. Hukuk Dairesi tarafından onanmıştır. Kararın gerekçesinde, davalı işverenin feshe en son çare olarak bakması gerektiği vurgulanmış ancak fesih işleminin son çare ilkesine uygun yapılmadığı belirtilerek çelişkili bir değerlendirme yapıldığına dikkat çekilmiştir. Bu çelişkili değerlendirmenin bozma nedeni yapılamayacağı sonucuna varılmıştır.
Kanun maddeleri:
- İş Kanunu'nun 18. maddesi: \"İş sözleşmesi, belirli süreli veya belirsiz süreli olarak yapılabilir.\"
- İş Kanunu'nun 19. maddesi: \"İşveren, iş sözleşmesini işletme, işin gereklerine ve çalışanın yeterliliğine dayalı nedenlerle feshedebilir.\"

7. Hukuk Dairesi 2015/42883 E. , 2016/3896 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : İşe İade

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekilince istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle mahkemece, “...davalı işverenin almış olduğu bu karar sebebi ile istihdam fazlasının meydana geldiği, buna uygun olarak da iş akdinin feshinin yapıldığı, bu sebeple de feshin geçerli sebebe dayandığı kanaatine varılmıştır...” denildikten sonra “Ancak, davalı işverenin bu uygulamaya giderken feshe en son çare olarak bakması gerekmektedir...” denilerek neticede iş akdinin feshinin son çare ilkesine uygun yapılmadığından bahisle işe iadesine karar verilmiş ve böylece aynı gerekçe içinde çelişkili ifadeler kullanıldığı anlaşılmış ise de; toplanan deliller ve dosya kapsamı gözetildiğinde davalı işveren tarafından işletmesel nedene dayanılarak yapılan feshin, feshin son çare olması ilkesine uygun yapılmadığı anlaşılmasına ve dolayısıyla yapılan fesih işleminin geçerli nedene dayanmadığından bu çelişkili değerlendirmenin bozma nedeni yapılamayacağının anlaşılmasına göre davalının tüm temyiz itirazlarının reddiyle sonucu itibariyle doğru olan hükmün bu gerekçe ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 22.02.2016 gününde oybirliğiyle KESİN olarak karar verildi.