MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Asıl Karar: Mahkumiyet Ek Karar: Temyiz talebinin reddi

5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme mercii Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğundan, mahkemenin 08.02.2017 tarihli temyiz isteminin reddine dair ek kararı hukuki dayanaktan yoksun olduğundan yok hükmünde kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın sorgusunda bildirdiği adrese çıkartılan tebligatın muhatabın gösterilen adreste tanınmadığından bahisle iade edilmesi üzerine, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesine 6099 sayılı Kanunun 3. maddesi ile eklenen 2. fıkra uyarınca bilinen en son adres olarak kabulü gereken ve muhatap o adreste hiç oturmamış veya o adresten sürekli olarak ayrılmış olsa dahi tebligatın yapılmasına imkan veren MERNİS adresine, anılan Yasanın 21/2. maddesine göre usulüne uygun şekilde 24.05.2016 tarihinde tebliğ edilen hükmün, sanık tarafından yasal temyiz süresi geçtikten sonra 13.07.2016-29.11.2016 ve 03.02.2017 tarihli dilekçeler ile temyiz edildiği anlaşıldığından ve sanığın eski hale getirme isteminde ileri sürdüğü 06.06.2016-09.06.2016 tarihleri arasında Özel Deva Hastanesi"nde yoğun bakımda tedavi gördüğüne ilişkin mazereti, sanığın 24.05.2016 tarihinde tebliğ edilen hükme yönelik temyiz süresinin 31.05.2016 tarihinde mesai saati bitiminde sona ermiş bulunması nedeniyle yerinde görülmediğinden, vaki temyiz ve eski hale getirme isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, 12.06.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.