MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin hafta içi ve cumartesi günleri Kasım, Aralık, Ocak ve Şubat aylarında günde 9 saat bu aylardan önce ise 8 saat çalıştığını, ulusal tatil günleri çalışma yapıldığını Aralık 2014 - Ocak 2015 de çalışmasına rağmen karşılığını alamadığını, iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile bır kısım işçilik alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının kendi isteği ile ayrıldığını, fazla çalışma yapılmadığını ve genel tatil günleri çalışma olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti :
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalı tarafın aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun "taleple bağlılık ilkesi" başlığını taşıyan 26. maddesindeki “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde hafta içi ve cumartesi günleri Kasım Aralık Ocak ve Şubat aylarında günde 9 saat, önceki aylarda ise 8 saat çalıştırıldığını, fazla çalışmaların karşılığının ödenmediğini iddia etmiştir. Dosya kapsamında dinlenen davacı tanıkları mesainin 08.00-17.00 arası olduğunu ancak belirtilen aylarda mesainin 18.00/19.00/20.00"ye kadar uzadığını beyan etmiştir. Davalı tanıklarından biri iki vardiya çalışma sisteminde 08.00-16.00 ile 16.00-24.00 arası çalıştıklarını beyan ederken diğer davalı tanığı mesainin 08.00-17.00 arası olduğunu beyan etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 2014 yılı 9 saat günlük çalışmadan 1 saat ara dinlenme düşülerek haftalık 3 saat, 2015 yılı ise 37.5 saat azami çalışmayı aşan 10.5 saat fazla çalışma yaptığının kabulü ile yapılan hesaplama kabul edilmiş ise de davacının dava dilekçesindeki Kasım, Aralık, Ocak ve Şubat aylarında günde 9 saat , bunlardan önceki aylarda ise 8 saat çalıştığına ilişkin beyanı gözetilmeden talebi aşılarak ve hatalı hesaplamaya itibar edilerek yazılı şekilde karar verilmesi bozma sebebidir. Davacının fazla çalışma ücreti, davacının talebi ile bağlı kalınarak yeniden hesaplatılmalı, hesaplanan miktardan uygun bir indirim yapıldıktan sonra oluşacak sonuca göre karar verilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.