Esas No: 1993/2906
Karar No: 1994/2830
Karar Tarihi: 28.09.1994
Danıştay 3. Daire 1993/2906 Esas 1994/2830 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir ithalat ve ihracat işi yapan davacının yurt dışı satımlarına alıcı sağlamak amacıyla komisyonculuk ve simsariye hizmetleri karşılığı yaptığı ödemelerin yurt dışı komisyon giderleri adı altında muhasebeleştirildiğini ve vergi yasalarıyla ilgili düzenlemeye uygunluğunun değerlendirilmesi gerektiğini belirtmiştir. Ancak, yurt dışından alıcı sağlanması nedeniyle belli miktarda komisyon ödemesi yapılmasının zorunlu olduğunu ve bu nedenle yapılan ödemelerin ticari kazanca oranı esas alınarak matrah farkının belirlenmesinin mümkün olduğunu vurgulamıştır. Komisyonculuk ve simsariye ile ilgili giderlerin hangi belgelerle ispat edilebileceği konusunda da bir düzenleme bulunmadığından, davacının incelemeye sunduğu belgelerin komisyonculuk ve simsariye hizmetleri karşılığı yapılan giderleri tevsit eden belge olarak kabul edilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Kararda, dış ticaretle ilgili yurt dışında sağlanan komisyonculuk ve simsariye hizmetleri karşılığında yapılacak ödemelerle ilgili Türk Parasının Kıymetini Koruma Hakkında 30 sayılı karar uyarınca T.C. Merkez Bankası tarafından yayınlanan genelge de belirtilen hususların vergi yasalarıyla ilgili olmadığı belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 241. ve 241. maddeleri.
- Türk Parasının Kıymetini Koruma Hakkında 30 Sayılı Karar.
Daire : ÜÇÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1994
Karar No : 2830
Esas Yılı : 1993
Esas No : 2906
Karar Tarihi : 28/09/994
YURT DIŞINDAN SAĞLANAN KOMİSYONCULUK VE SİMSARİYE HİZMETLERİNE İLİŞKİN GİDERLERİN TÜRK PARASININ KIYMETİNİ KORUMA HAKKINDA KARARLARINDA BELİRLENEN BELGELERLE KANITLANABİLECEĞİ HK.
İthalat ve ihracat işi yapan davacının 1988 takvim yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu tesbit edilen matrah farkı üzerinden adına re'sen salınan gelir, geçici gelir vergileriyle bu vergilere bağlı olarak kesilen kaçakçılık cezalarına karşı açılan davayı; tarhiyatın dayanağını teşkil eden inceleme raporunda davacının yurt dışı satımlarına alıcı sağlamak amacıyla komisyoncu esimsarlar tarafından verilen hizmet karşılığı yapılan ödemeleri, belge düzenlemeksizin yurt dışı komisyon giderleri adı altında banka dekontları, banka teminat mektupları ve serbest ihracat beyannamelerinde yer alan bilgilere dayanarak muhasebeleştirdiğinin, anılan belgelerin, Türk Parasının Kıymetini Koruma Hakkında 30 sayılı karar uyarınca T.C.Merkez Bankasında çıkarılan Genelgede yer alan dış ticaretle ilgili yurt dışında sağlanan komisyonculuk ve simsariye hizmetleri karşılığında yapılacak ödemelerle ilgili düzenlemeye uygunluğunun vergi yasalarıyla ilgilendirilemiyeceğinin, ancak, dış satım işlemlerinde yurt dışından alıcı sağlanması nedeniyle belli miktarda komisyon ödemesi yapılmasının zorunlu bulunması karşısında 1986 ve 1987 yıllarına ilişkin olarak aynı türden yapılan giderlerin ticari kazanca oranının esas alınmasıyla matrah farkının belirlendiğinin anlaşıldığı, yurt dışından sağlanan komisyonculuk ve simsariye ile dış piyasa hakkında bilgi toplamak amacıyla komisyon ücreti ödemesi ya pılmasının zorunlu olması, anılan hizmetler için yapılan ödemelerin Türk Parasının Kıymetini Koruma Hakkında 30 sayılı karar uyarınca T.C.Merkez Bankası tarafından yayınlanan genelgede yurt dışından sağlanan komisyonculuk ve simsariye hizmetleri ile dış piyasalar hakkında bilgi toplamak amacıyla dışardaki firma ve kuruluşlara ödenecek muhabere ve dökümatasyon giderlerinin Bankalarca mahsup yada döviz transfer edilmek suretiyle ödenebileceğinin belirtilmiş bulunması ve vergi yasaları da bu ve benzeri giderlerin hangi belgelerle ispat edilebileceği konusunda bir düzenlemeye yer verilmemiş olması karşısında, davacı tarafından incelemeye sunulan belgelerin, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 241 ve 241. maddeleri kapsamında komisyonculuk ve simsariye hizmetleri karşılığı yapılan giderleri tevsit eden belge olarak kabulü gerektiği sonucuna varıldığı, diğer taraftan, Mahkemelerinin ara kararına T.C.Başbakanlık Hazine ve Dış Ticaret Müşteşarlığı Ege Birlikleri Genel Müdürlüğünce verilen yazıda tarım ürünleri ihracatında ihraç bedeli üzerinden ödenen komisyon oranı normal olarak % 2-5 arasında değişmekle özel anlaşmalar ve bazı ülkeler için bu oranın % 10'a kadar çıkabileceği bildirildiğinden, satış hasılatına % 3,5 oranı uygulanmak suretiyle hesaplanan komisyon giderinin kayıtlı giderlerin üzerinde olması karşısında tarhiyata konu edilecek fark matrah bulunmadığı gerekçesiyle kabul eden … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararının; inceleme raporuna göre yapılan cezalı tarhiyatın kanuni ve yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istemidir.
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan … Vergi Mahkemesinin … gün ve … sayılı kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.