MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından, kusur belirlemesi, kadın lehine hükmolunan tazminat ve nafakalar yönünden, davalı kadın tarafından ise, tamamı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece boşanmaya sebep olan olaylarda davacı erkeğin eşi ile birlikte yaşadığı evin şartlarının kötü olmasına ve davalı eşinin isteğine rağmen daha uygun bir ev tutmadığı, eşi ile ilgilenmediği ve oğlunun eşinin tehditlerine sessiz kaldığı, davalı kadının ise eşinin barışma çabalarına karşılık vermediği çocuğunun düğününde davetiyeye sadece kendi isim ve soy ismini yazdığı böylelikle eşine saygısız bir tavır sergilediği gerekçesiyle davacı erkeğin davalı kadına nazaran ağır kusurlu olduğu kabul edilerek boşanma davasının kabulüne karar verilmiş ise de; davacı erkeğin oğlunun eşini tehditlerine sessiz kaldığı vakıasından sonra tarafların ...’da yeniden bîr araya geldiği ve evlilik birliğinin devam ettiği anlaşılmakla davalı kadının bu fiili affettiğinin en azından hoşgörü ile karşıladığının kabulü ile bu vakıanın davacı erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceğinin kabulü gerekir. Ayrıca davalı kadının eşinin barış girişimlerine karşılık vermediği vakıasına davacı erkek tarafından açıkça dayanılmadığı, çocuğunun düğününde davetiyeye sadece kendi isim ve soy ismini yazdırması vakıasında ise düğünü olan çocuğun tarafların ortak çocuğu olmadığı gözetilerek söz konusu vakıalar kadına kusur olarak yüklenemez. Yapılan yargılama ve toplanan delillere göre; eşi ile birlikte yaşadığı evin şartlarının kötü olmasına rağmen ve davalı eşinin isteğine rağmen daha uygun bir ev tutmayan ve eşi ile ilgilenmeyen davacı erkeğin tamamen kusurlu, kadının ise kusursuz olduğu anlaşılmaktadır.
Türk Medeni Kanununun 166.maddesi hükmünü tamamen kusurlu eşin de dava açabileceği ve yararına boşanma hükmü elde edebileceği biçiminde yorumlamamak ve değerlendirmemek gerekmektedir. Çünkü böyle bir düşünce, kimsenin kendi eylemine ve tamamen kendi kusuruna dayanarak bir hak elde edemeyeceği yönündeki temel hukuk ilkesine aykırı düşer. Diğer taraftan gene böyle bir düşünce tek taraflı irade ile sistemimize aykırı bir boşanma olgusunu ortaya çıkarır. Boşanmayı elde etmek isteyen kişi karşı tarafın hiçbir eylem ve davranışı söz konusu olmadan, evlilik birliğini, devamı beklenmeyecek derecede temelinden sarsar, sonrada mademki birlik artık sarsılmış diyerek boşanma doğrultusunda hüküm kurulmasını talep edebilir. Öyle ise Türk Medeni Kanununun 166. Maddesine göre boşanmayı isteyebilmek için tamamen kusursuz ya da az kusurlu olmaya gerek olmayıp daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmakla beraber, boşanmaya karar verilebilmesi için davalının az da olsa kusurunun varlığı ve bunun belirlenmesi kaçınılmazdır. Az kusurlu eş boşanmaya karşı çıkarsa bu halin tespiti dahi tek başına boşanma kararı verilebilmesi için yeterli olamaz.
Az kusurlu eşin karşı çıkması hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olmalı, eş ve çocuklar için korunmaya değer bir yararın kalmadığı anlaşılmalıdır (TMK.md. 166/2). Mevcut olaylara göre evlilik birliğinin, devamı eşlerden beklenmeyecek derecede, temelinden sarsıldığı kuşkusuzdur. Ne var ki bu sonuca ulaşılması tamamen davacı erkeğin tutum ve davranışlarından kaynaklanmış olup, davalı kadına atfı mümkün hiçbir kusur gerçekleşmemiştir. Bu durumda açıklanan nedenle davacı erkeğin boşanma davasının reddi gerekirken yasa hükümlerinin yorumunda yanılgıya düşülerek boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 12.12.2017 (Salı)