Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/4585 Esas 2018/16073 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İşçi ile işveren ilişkisinden kaynaklanan

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ve hafta tatili alacaklarının ödenmediğini öne sürerek bu alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili,davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda ve yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz başvurusu:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
I- Davacı temyizi yönünden;
Karar tarihinde yürürlükte bulunan mülga 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 5. maddesine göre iş mahkemesinden verilen kararlar tefhim ve tebliğ tarihinden itibaren sekiz gün içinde temyiz olunabilir. Bu süre içinde temyiz dilekçesinin hakime havale edildikten sonra temyiz defterine kaydının yaptırılması ve harcının yatırılması gerekir. Sekiz günlük süre içinde temyiz edilmeyen, temyiz defterine kaydı yapılmayan veya verilen kesin süre içinde temyiz harç ve gideri yatırılmayan kararlar kesinleşmiş olur.
Açıklanan maddi ve hukuki olgular karşısında; somut uyuşmazlıkta, mahkemece usulüne uygun olarak 6.10.2015 tarihinde gerekçeli karar tebliğ edilmesine karşın kararın yasal sekiz günlük sürenin geçmesinden sonra 19.10.2015 tarihinde temyiz edildiği, bu nedenle 19.11.2015 tarihli ek karar ile temyiz isteminin süre yönünden reddine karar verildiği, davacının usulüne uygun bir katılma yolu ile temyiz talebinin de bulunmadığı nazara alındığında temyiz isteminin reddine dair 19/11/2015 tarihli ek kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı harç miktarının davacıya yükletilmesine,
II- Davalının temyizine gelince;
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve temyiz edenin sıfatına göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti alacağından takdiri indirim yapılması gerekip gerekmediği konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davalı işyerinde 2011 yılı Temmuz ayından itibaren gerçeğe uygun şekilde fazla çalışmaların bordrolara yansıtıldığı, belirtilen dönem öncesinde bordrolara yansıtılan tahakkukların ise gerçeğe uygun olmadığı, bu nedenle gerçeğe uygun şekilde tahakkuk yapılan dönemin ortalaması esas alınarak 2011 yılı Temmuz ayı öncesi fazla çalışma süresinin belirlenmesi gerektiği kabulüne göre hesaplama yapılmıştır. Mahkemece belirtilen kabule göre ve kayıtlara dayalı olarak hesaplama yapıldığı gerekçesi ile hesaplanan alacak miktarından takdiri indirim yapılmaksızın fazla çalışma ücreti alacağı hüküm altına alınmış ise de; varılan sonuç dosya içeriği ile örtüşmemektedir. 2011 yılı Temmuz ayı öncesi fazla çalışma süresine ilişkin yazılı belge ve işyeri kaydı bulunmadığı, fazla çalışma kabulünün değerlendirmeye dayalı olduğu dikkate alınarak mahkeme hakkın özünü zedelemeyecek oranda bir takdiri indirim yapıldıktan sonra fazla çalışma ücret alacağı hüküm altına alınmalıdır.
Mahkemece bu husus gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olduğundan bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 27.06.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.