Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
Borçlu tarafından haczedilmezlik şikayeti ile icra mahkemesine başvurulmuştur. Mahkemece dava konusu edilen taşınmazlardan 1169 parsel ile 34 ada  47 parsel sayılı taşınmazlar için meskeniyet şikayeti kabul edilmiş, ayrıca yine borçlunun çiftçilikte kullandığı  2051- 2052- 1505-1506-394-529-534-591-593-864-866-1790-1789-1860-1969-1970-1971-2067-2068-2155-2163-625-2154  parsel sayılı taşınmazlar yönünden de istemi kabul edilerek anılan taşınmazlar üzerindeki hacizlerin kaldırılmasına karar verilmiştir.
İİK"nun 82/12. maddesi gereğince; borçlunun "haline münasip evi haczedilemez". Borçlunun birden fazla taşınmazı olması halinde taşınmazlardan herhangi birisi hakkında meskeniyet şikayetinde bulunabilir. Somut olayda borçlu tarafından sunulan 13.01.2010 tarihli şikayet dilekçesinde 34 ada 47 parsel için meskeniyet iddiasında bulunulmuş olup, HUMK"nun 74. maddesine aykırı biçimde 1169 parsel sayılı taşınmaz için de meskeniyet iddiasının kabulüne karar verilmesi doğru değildir.
İİK"nun 82. maddesinde haczi caiz olmayan mal ve haklarla ilgili düzenleme yapılmış olup, ilgili maddenin dördüncü fıkrasında; "borçlu çiftçi ise, kendisi ve ailesinin geçimi için zaruri olan arazi ...... nın haczedilemeyeceği" düzenlenmiştir. Yine Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 02.12.1972 tarih ve 542/1979 sayılı kararında; "maddede sözü edilen aile tabirine, davacının, kanunen geçindirmekle yükümlü olduğu kimselerin dahil olacağı ve haczi caiz olmayan arazi .... tespitinde, böyle bir ailenin geçimi için zaruri olup olmadığının gözönünde tutulması gerektiği" belirtilmiştir. Şikayet dilekçesinde haczedilen taşınmazların şikayetçinin geçimini ancak temin edecek nitelikte olduğu ileri sürüldüğüne göre; mahkemece, borçlunun ziraatle meşgul olup olmadığı ilgili kurumlardan araştırılıp, çiftçilik mesleğini icra ettiği tespit edildiği takdirde, haczedilen tarla vasfındaki taşınmazların geçimini temine yetecek nitelikte olup olmadığının değerlendirilmesi gerekirken, mahkemece bu yönde bir araştırma yapılmamıştır. Öte yandan İİK"nun 82/4. maddesinin uygulanabilmesi için borçlunun çiftçi olduğunun kanıtlanması gerektiğinden, bu konuda da eksik incelemeyle yazılı şekilde sonuca gidilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Alacaklının  temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 20/09/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.