Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/4759 Esas 2018/191 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4759
Karar No: 2018/191
Karar Tarihi: 09.01.2018

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/4759 Esas 2018/191 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verdi. Sanık, arka tekerlerinden bağlayıp çekmek istediği aracın savrulması sonucu yol kenarında otobüse binmek üzere olan iki kişiye çarparak basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına sebebiyet vermişti. Mahkeme, sanığın asli kusurlu olduğunu kabul ederek alt sınırdan bir miktar uzaklaşılarak ceza verilmesi gerektiğine karar verdi. Ancak, hükümdeki bazı aykırılıklar nedeniyle sanığın hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında belirtilmesi gereken tam gün sayısının belirtilmediği ve ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtarına yer verilmediği belirtildi. Bu nedenle, hükmün BOZULMASINA karar verildi. Kararın detaylı açıklaması şu şekildedir: TCK'nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince sanık hakkında hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 150 tam gün olarak belirlenmesine, sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve ö

12. Ceza Dairesi 2016/4759 E. , 2018/191 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki çekici ile arka tekerlerinden bağlayıp çekmek istediği aracın savrulması sebebiyle yol kenarında otobüse binmek üzere hareket eden iki katılana çarparak basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına sebebiyet verdiği olayda, asli kusurlu kabul edilen sanık hakkında hak ve nesafete uygun bir şekilde alt sınırdan bir miktar uzaklaşılarak ceza verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın herhangi bir nedene dayanmayan sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
2-Ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtarına yer verilmeyerek TCK"nın 52/4. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 5 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 150 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve TCK"nın 52/4. maddesi gereğince ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin sanığa ihtarına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.