MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12/10/2015 tarih ve 2014/401-2015/211 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "..." ibareli tanınmış markasının bulunduğunu, bu markanın WIPO, OHIM ve bir çok ülke nezdinde de tescilli olduğunu, davalı şirketin 2011/48343 sayılı "..." ibareli marka başvurusuna yaptıkları itirazın davalı Kurumun YİDK"nca nihai olarak reddedildiğini, ancak, taraflara ait işaretlerin iltibasa sebep olacak şekilde birbirlerine benzediğini, tek harf farkının benzerliği bertaraf etmeye yetmediğini, başvurunun tescili halinde müvekkilinin tanınmışlığından haksız yarar sağlanacağını, müvekkili markalarının itibarının zarar göreceğini, davalı şirketin kötüniyetli olduğunu ileri sürerek 556 sayılı KHK"nın 8/1-b, 8/3, 8/4, 8/5 ve 35. maddeleri uyarınca TPE YİDK"nun 2014-M-8694 sayılı kararının iptalini, davalı şirket adına başvurusu yapılan 2011/48343 sayılı markanın tescili halinde hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, işaretlerin benzer olmadığını, kötüniyete delalet eden herhangi bir delil sunulmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, markaların açık bir şekilde ayırt edilebildiklerini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı markaları ile başvuruya konu davalı şirket markasının aynı/aynı tür malları kapsamasına karşılık işaretler benzer olmadığından aralarında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma olasılığının bulunmadığı, işletmeler arasında bağlantı kurulmayacağı, 556 sayılı KHK"nın 8/4 maddesindeki risklerin ispatlanamadığı, bu maddenin uygulama yerinin bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 19/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.