Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/14095 Esas 2018/16004 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı ve bir kısım işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalının cevabının özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre; tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta, davacı taraf fazla çalışmalarının karşılığının ödenmediğini iddia etmiştir. Davalı taraf ise davacının haftalık 45 saati aşan bir çalışmasının olmadığını savunmuştur. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanıklarının beyanlarına göre 11.09.2011-07.06.2014 tarihleri arasındaki süre için fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı hesaplanmıştır. Ancak, davacı tanıklarından ... davalı işverende 2011 Kasım ayından itibaren 4 ay çalışıp kendi isteğiyle ayrıldığını beyan ederken diğer davacı tanığı ... davalı işverende 2011 yılı sonlarında yaklaşık 2 ay çalıştığı beyan etmişlerdir. Bu durumda, fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı yönünden davacı tanıklarının davalı işverendeki çalışma süreleri ile sınırlı olarak hesaplama yapılması gerekirken davacının davalı işverendeki çalışma süresinin tamamında birlikte çalıştıkları kabulüyle yapılan hesaplama hatalı olup kararın bozulması gerekmiştir.
3-Davacı taraf 30.06.2014 tarihinde açtığı davaya ilişkin dava dilekçesinde 2014 yılının Mayıs ve Haziran ayında 7 günlük ücretinin davalı tarafından ödenmediğini belirterek 2.900,00 TL ücret alacağı bulunduğunu iddia etmiştir. Yargılama esnasında, davacı vekili 07.08.2014 havale tarihli dilekçesi ile davalı tarafından davacıya 25.07.2014 tarihinde 2014 yılının Mayıs ayı ücreti olarak 2.900,00 TL ve Haziran ayındaki 7 günlük çalışması için de 925,00 TL ödeme yapıldığını, bu ödemelerin sadece 902,00 TL’sının banka kanalı ile yapıldığını kalan bedelinde elden davacıya ödendiğini, davacının ücret konusundaki talebinin konusuz kaldığını beyan etmiştir. Mahkemece verilen kararda, ücret alacağının dava açılmadan önce ödendiği anlaşıldığı gerekçesiyle ücret alacağı talebinin reddine karar verilmiştir. Ancak, mahkemece ücret alacağı yönünden konusu kalmayan dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi ve buna göre vekalet ücreti ile harç hesaplaması yapılması gerekirken ücret alacağının reddine karar verilmesi hatalı olup kararın bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.06.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.