Davacı ...Ş. vek. Av. ... ve davalı ... arasındaki itirazın iptali davası hakkında ... 3. Tüketici Mahkemesinden verilen 16/02/2017 gün ve 2016/2064 E. - 2017/54 K. sayılı hükmün taraflar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu.

- KARAR -

1- 5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2017 yılı için 2.270,00 TL’dir.
Davalı karşı davacı vekili tarafından temyize konu edilen miktarın 19,59 TL olması nedeniyle 16/02/2017 tarihli karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
2- Mahkeme hükmü ve davacının temyiz dilekçesi davalıya 22.04.2017 tarihinde tebliğ edilmiş, davalının temyiz dilekçesi H.U.M.K.nun 432.maddesinde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 09.05.2017 tarihinde temyiz defterine kaydedilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtayca da bu yolda karar verilebileceğinden, süresinden sonra yapılan davacı vekilinin temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz isteminin REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 07/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.