Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/1423 Esas 2020/21302 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
4. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1423
Karar No: 2020/21302
Karar Tarihi: 23.12.2020

Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/1423 Esas 2020/21302 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi         2020/1423 E.  ,  2020/21302 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi



    Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, tebliğ işleminin öncelikle sanığın beyan ettiği en son adresine yapılması gerektiği, bu adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilip, bu adrese tebligatın yapılması gerekirken, sanığın doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre yapılan tebliğ işlemi usulsüz olduğundan sanığın 09/02/2015 tarihinde verdiği temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine süresinde olduğu, sanık hakkında hakaret suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara karşı sanık tarafından yapılan itirazın mahallinde merciince değerlendirildiği belirlenerek dosya görüşüldü;
    1)Katılan vekilinin sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar nedeniyle vekalet ücreti talebine yönelik temyiz istediğinde bulunmasına karşın, 5271 sayılı CMK"nun 231/12. madde ve fıkrası uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının itiraza tabi olduğu, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının vekalet ücreti tayinine ilişkin kararları da kapsayacağı, kararın temyizinin olanaklı bulunmadığı, karara karşı yalnızca itiraz yolu açık ve dolayısıyla yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu anlaşıldığından, katılan ... vekilinin vekalet ücretine ilişkin temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
    2)Sanığın tehdit suçundan verilen beraat kararının gerekçesine yönelik olmayan temyiz isteğinde hukuki yarar bulunmadığı anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ...’ın TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
    3)Katılan vekilinin temyizi yönünden yapılan incelemede;
    Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
    Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
    Eyleme ve yükletilen suça yönelik katılan ... vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 23/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.







    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.