MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava hakkında ... 5. Asliye Ticaret Mahkemesi"nden verilen 19.11.2015 gün ve 2013/56 E. - 2015/970 K. sayılı hükmün bozulmasına ilişkin Dairemizin 25/01/2017 gün ve 2016/5058 E. - 2017/458 K. sayılı ilamına karşı davacı vekili tarafından süresi içinde karar düzeltme yoluna başvurulmuş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, taraflar arasında davalının işletmesinde davacının pazarladığı ürünlerin satılması ve bulundurulması yönünde sözleşme imzalandığını, anılan sözleşme uyarınca davalının rakip ürünleri işyerinde bulundurmaması gerektiğini, yapılan tespitte rakip ürünlerin ve reklam malzemelerinin yer aldığının belirlendiğini, davalının sözleşmeye aykırı davrandığını ileri sürerek, 20.000 USD cezai şartın dava tarihinden itibaren işleyecek en yüksek döviz mevduat faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, işletmeyi haricen ..."e devrettiğini, cezaevine girdiğini, devrin resmi olmadığını, işleri takip edemediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tarafların serbest iradeleri ile sözleşme imzaladıkları, sözleşmeye göre davalının rakip firma emtiasını sözleşme süresince satmayacağını yükümlendiği, aksi halde sözleşmede kararlaştırılan cezai şartı tahsil edebileceğinin hüküm altına alındığı, Rekabet Kurulu kararına göre davacının bu şekilde sözleşme yapmasının Rekabet Kanunu’na aykırı bulunmadığı, kendisine 5 yılı aşmayan muafiyet sağlandığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı asil tarafından temyiz edilmiş ve Dairemizin 25/01/2017 tarih, 2016/5058 E. - 2017/458 K. sayılı ilamıyla “Rekabet Kurulunun 2004-3-154 esas 5.27/317-80 sayılı 22.04.2005 tarihli kararı ile ... A.Ş.&... A.Ş.’nin kendilerinin veya distribütörlerinin bayilerinin hem açık satış yapan nihai satış noktaları, hem de kapalı satış yapan nihai satış noktaları ile akdettikleri tek elden satın alma anlaşmalarında yer alan rekabet etmemek yükümlülüklerinin ve bu etkiyi doğuran diğer sınırlamaların tek marka satma şartına bağlanmasının etkin rekabetin oluşmasını engellediğine, bu tür düzenlemelerin yasaklanan rekabet etmeme yükümlülüğü tanımı içerisinde değerlendirilmesi gerektiğine, soğutucu dolaplara rakip ürün konulmasının engellenmesinin piyasada rekabetin oluşmasının önünde önemli bir engel olduğuna, karar tarihinden önce akdedilmiş sözleşmelerde yer alan rekabet etmeme yükümlülüklerinin ve bu etkiyi doğuran nitelikteki diğer yükümlülüklerin anılan sözleşme metinlerinin tamamından çıkarılmasına karar verilmiştir. Bu nedenlerle sözleşmede rakip firma ürünlerinin satılmayacağına dair şart, açıklanan rekabet kurulu kararına göre; piyasada etkin rekabetin oluşması önünde engel sayılacağından geçerli olarak kabul edilemez. Davacı taraf, davalının rakip firma ürünlerini sattığını ileri sürerek, cezai şart isteminde bulunmuştur. İşyerinde yapılan tespitte davacı ürünlerinin satılmadığı yönünde bir tespit bulunmadığı gibi mahkeme kararının gerekçesinde davacının ürünlerinin satıldığı, bunun dışında rakip firma ürünlerinin de işyerinde bulunduğu kabul edilmiştir. Bu durumda mahkemece açıklanan Rekabet Kurulu kararı çerçevesinde iddia ve savunma doğrultusunda inceleme ve değerlendirme yapılıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.” gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiş, bu karara karşı davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Davacı vekilinin karar düzeltme talebi üzerine yeniden yapılan incelemede; Dairemizce Rekabet Kurulu’nun 22/04/2005 tarihli kararı nedeniyle yerel mahkeme kararı bozulmuş ise de, Rekabet Kurulu’nun bozmamıza gerekçe yapılan 2004-3-154 esas 5.27/317-80 sayılı 22.04.2005 tarihli kararını değiştiren 18/03/2010 tarihli 10-24/331-119 sayılı bir karar verdiği, bu karar ile ... Bira ve Meşrubat Pazarlama A.Ş. ile bayileri ve distribütörlerinin nihai satış noktalarıyla akdedecekleri tip sözleşmelerdeki 5 yılı aşmayan tek marka sınırlamalarına 4054 Sayılı Kanun’un 5. maddesi çerçevesinde bireysel muafiyet tanınmasına, yani 5 yılı aşmamak şartıyla sözleşmeye rakip firma emtiasının satılmaması konusunda şart konulabileceğine hükmettiği, taraflar arasındaki sözleşme 01/06/2010 tarihinde Rekabet Kurulu’nun yeni kararından sonra imzalandığından, yerel mahkeme kararının özü itibarıyla doğru olduğu anlaşılmakla, Dairemizin bozma gerekçesinin yerinde olmadığı anlaşılmıştır.
Dairemizce yerel mahkeme kararının davalı tarafca temyiz edilmesi nedeniyle davalının bozma sebebine göre incelenmesine geçildiğinde ise davalı aleyhine sözleşme gereğince hükmedilen cezai şartın davalının ekonomik mahvına neden olacak derece fahiş olup olmadığına dair mahkemece inceleme yapılmadan sözleşmedeki miktara aynen hükmedilmesi doğru olmamış, yerel mahkeme kararının bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulüyle Dairemizin 25/01/2017 tarih, 2016/5058 E. 2017/458 K. sayılı bozma kararının kaldırılmasına, yerel mahkemenin 19.11.2015 gün ve 2013/56 E. - 2015/970 K. sayılı kararının yukarıda yazılı gerekçe doğrultusunda BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 06/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.