Esas No: 2021/7430
Karar No: 2022/2462
Karar Tarihi: 01.03.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/7430 Esas 2022/2462 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum olmuştur. Temyiz talebi incelendiğinde, mala zarar verme suçuna ilişkin adli para cezası hükmü itibariyle temyiz edilemeyeceği, bu nedenle sanığın müdafinin temyiz itirazı reddedildi. Nitelikli hırsızlık suçuna yönelik temyiz talebi incelenirken, müdafiin duruşmaya gelmemesi sebebiyle zorunlu müdafi atanmadan hüküm kurulduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, ceza miktarının eksik tayin edildiği ve alt sınırdan hüküm kurulduğu belirtilmiştir. Ancak, kanun değişiklikleri göz önünde bulundurularak ve yapılan eleştiriler dışında hüküm usul ve kanuna uygun bulunarak onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 5271 sayılı CMK’nın 188/1. maddesi, 7070 sayılı Kanunun 5. maddesi, 6545 sayılı Kanunun 63. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesi ve 61. maddesi, 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi sayılabilir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında mala zarar verme suçuna yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanık ... müdafiinin temyiz itirazının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II- Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçuna yönelik temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Sanık müdafiinin mazeretsiz olarak 05.04.2016 günlü karar oturumuna gelmediği anlaşılmış ise de; 5271 sayılı CMK’nın 188/1. maddesine 7070 sayılı Kanunun 5. maddesi ile eklenen “Müdafiin mazeretsiz olarak duruşmaya gelmemesi veya duruşmayı terk etmesi halinde duruşmaya devam edilebilir.“ şeklindeki düzenleme uyarınca, tebliğnamedeki zorunlu müdafii bulundurulmaksızın hüküm kurulması sebebi ile bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 63. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesi uyarınca hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi halinde verilecek cezanın 1/2 oranında artırılması gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde eksik ceza tayin edilmiş olması ile hırsızlık suçuna konu eşyanın önem ve değeri, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak TCK'nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınırdan hüküm kurulması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedenleri yapılmamıştır.
15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesiyle 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiriler dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 01/03/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
