Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/1190 Esas 2017/3827 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12/10/2015 tarih ve 2014/213-2015/205 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının "..." ibareli 2011/83290 sayılı marka başvurusuna, müvekkilinin "..." ibareli tanınmış markalarını mesnet göstererek yaptığı itirazın TPE YİDK tarafından reddedildiğini, oysa müvekkilinin yapımarket sektöründe önemli yer tutan bir şirket olduğunu, bu ibarenin aynı zamanda müvekkilinin ticaret unvanı olduğunu, dava konusu marka başvurusunun müvekkilinin tescil edildiği 25. sınıflar için tescil edilmek istendiğini, tüketicinin müvekkilinin markası ile bağlantı kuracağını, iltibastan davalının haksız yarar sağlayacağını belirterek TPE YİDK’in 2014-M-2144 sayılı kararının iptalini, tescil edilmiş ise markanın hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri, ayrı ayrı davanın reddini talep etmişlerdir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, taraf markaları arasında ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, başvuru konusu işaret ile davacı markası arasında işletmesel bağ tesis eden herhangi bir unsurun bulunmadığı, tanınmışlık iddiasının taraf markaları aynı emtia sınıfında yer aldığından sonuca etkisi olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 19/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.