3. Hukuk Dairesi 2013/17076 E. , 2014/1557 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili, tarafların 05.07.2011 tarihinde boşandıklarını, boşanma kararı ile birlikte yoksulluk nafakası hakkında bir hüküm kurulmadığını, davacının işsiz olduğunu, davalının ordu mensubu subay olduğunu, davacının ihtiyaçlarını karşılayamadığını, davalının kusuru nedeniyle tarafların boşandıklarını ileri sürerek, davacı lehine aylık 500,00 TL yoksulluk nafakasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davacı ile bir gün evli kaldıklarını, buna karşılık davacıya yoksulluk nafakası bağlandığını, davacının çalışma hayatınının bulunduğunu belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile tarafların boşanma dava tarihi olan 05/07/2011 tarihinden itibaren davacı lehine takdiren aylık 320,00 TL yoksulluk nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
TMK.nun 175.maddesinde, boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek tarafın, kusuru daha ağır olmamak kaydıyla diğer taraftan nafaka isteyebileceği düzenlenmiştir.
Somut olayda, tarafların 10.02.2010 tarihinde resmi nikah yaptırdıkları, 05.06.2010 tarihinde Kırıkkale"de, 06.06.2010 tarihinde...."da düğün yaptıkları, düğünden sonra 07.06.2010 tarihinde davalının..."da görev yapması nedeniyle..."a gittikleri, 08.06.2010 tarihinde tartışarak ayrıldıkları, fiilen bir gün bir arada yaşadıkları, 05.07.2011 tarihinde boşandıkları anlaşılmıştır.
Mahkemece yapılan sosyal ve ekonomik durum araştırması sonucunda davacının ev hanımı olduğu, anne-babası ile birlikte yaşadığı, açıköğretim fakültesi öğrencisi olduğu; davalının subay olarak görev yaptığı, aylık 2.350,00 TL geliri bulunduğu, lojmana 200,00 TL kira verdiği, bir tane dairesi bulunduğu tespit edilmiştir.
Tarafların sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, tarafların fiilen bir gün birlikte yaşadığı hususu, ekonomik göstergelerdeki olumsuz değişiklikler ve ÜFE artış oranı dikkate alındığında, davacı yararına hükmedilen yoksulluk nafakası miktarının fazla olduğu anlaşılmaktadır.
Mahkemece tarafların sosyal ve ekonomik durumlarına uygun, ekonomik etkenler, tarafların sosyal yaşantısı, tarafların fiilen bir gün birlikte yaşadığı hususu, davacının ihtiyaç durumu dikkate alınarak, davalının ekonomik durumunu zorlamayacak, TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranı da gözönünde bulundurularak, TMK.nun 4.maddesi gereğince hakkaniyete uygun nafaka miktarına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde fazla nafaka miktarına hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
Ayrıca, 28.11.1958 tarih ve 15/15 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre, nafakanın artırılması, kaldırılması veya nafakaya hükmedilmesine dair istemlerin kabulünde, dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere karar verilmesi gerekir.
Mahkemece davacı lehine dava tarihi olan 26.03.2012 tarihinden itibaren yoksulluk nafakasına hükmedilmesi gerekirken, boşanma kesinleşme tarihi olan 05.07.2011 tarihinden itibaren yoksulluk nafakasına hükmedilmesi de doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 05.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
