Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/8530 Esas 2017/7747 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Hükmü temyiz eden davalının adli yardım talebinde bulunması üzerine; Yargıtay 19. Hukuk Dairesinin 09/03/2015 gün ve 2014/18819-2015/3267 sayılı adli yardım isteminin reddine dair verdiği karara davalı tarafından itiraz edilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Yerel mahkeme hükmünü temyiz eden asıl ve birleşen dosya davalıları vekilinin adli yardım talebinde bulunması üzerine; Yargıtay 19. Hukuk Dairesinin 09/03/2015 gün ve 2014/18819-2015/3267 sayılı kararı ile adli yardım taleplerinin reddine ve temyiz harç ve başvuru harcı ile giderlerinin tamamlanması için geri çevrilmesine ilişkin karar verilmiş, bu karara davalı yaptığı itiraz üzerine, dosya HMK"nun 337/2. maddesi uyarınca itirazı incelemekle görevli olan dairemize gönderilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 334 ve devamı maddeleri uyarınca adli yardım talebinde bulunan kimse, kendisi ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin gereken yargılama giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olduğunu ispat etmek (yoksulluk şartı) ve davada veya talepte haklı olduğu yolunda kanaat uyandırmak zorundadır (haklı olma şartı).
Aynı Kanunun 336/2. maddesine göre de; adli yardım talebinde bulunacak kişi, yargılama giderlerini karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali durumuna ilişkin belgeleri mahkemeye sunmak zorundadır.
Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; adli yardım istemine dair dilekçenin ekinde davalının kendisinin ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin gereken yargılama ve takip giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olduğuna dair belge sunulmamış olduğundan davalının itirazının HMK"nın 337/2. maddesi uyarınca kesin olarak reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalının itirazının 6100 sayılı HMK"nın 337. maddesinin, 11.04.2013 kabul tarihli, 30.04.2013 tarih ve 28633 sayılı Resmî Gazetede yayımlanan 6459 sayılı Kanunun 23. maddesiyle değişik ikinci fıkrası uyarınca kesin olarak REDDİNE 12/10/2017 gününde oy birliği ile karar verildi.