Yargıtay - Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4810 Esas 2017/4183 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4810
Karar No: 2017/4183
Karar Tarihi: 05.06.2017

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4810 Esas 2017/4183 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, sanıkların vergi usul kanununa muhalefet suçundan mahkumiyetleri onanmış ancak sanıklara verilen ceza TCK'nın 43. maddesi gereğince 1/3 oranında artırılarak 3 yıl 4 ay olarak belirlenmiş ve bu nedenle mahkeme kararı CMUK'un 321. maddesi gereğince bozulmuştur. Ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı yasanın 322. maddesi uyarınca düzeltilebileceği belirtilmiştir. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan hakların sadece sanıkların kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğine ilişkin iptal kararının da dikkate alınması gerektiği vurgulanmıştır.
Kanun maddeleri: 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 321. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nun 43. ve 53. maddeleri.

11. Ceza Dairesi 2016/4810 E. , 2017/4183 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanıklar hakkında kurulan hükme yönelik müşteki vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanıklara yüklenen vergi usul kanununa muhalefet suçundan doğrudan zarar görmeyen şikayetçinin kamu davasına katılma hakkı bulunmadığından, şikayetçi adına vekilinin vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2- Sanıklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıklar ..., ... ile sanık ... müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanıkların sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanıklar ve sanık ... müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,ancak;
Sanıklara verilen 2 yıl 6 aylık temel cezadan TCK"nın 43. maddesi gereğince 1/3 oranında artırım yapılırken sonuç cezanın ""2 yıl 16 "" yerine ""3 yıl 4 ay"" olarak belirlenmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Yasaya aykırı olup, sanıklar ve sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasanın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 5237
sayılı TCK"nın 43. maddesi gereğince artırım yapılması ile ilgili bölümünden "3 yıl 4 ay" ibaresi çıkartılıp yerine "2 yıl 16 ay"" ibaresi eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.06.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.