Yargıtay Ceza Genel Kurulu 2014/6 Esas 2015/263 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname :2013/155054
Mahkemesi : KAYSERİ 2. Asliye Ceza
Günü : 05.03.2013
Sayısı : 824-91

Geceleyin işyeri dokunulmazlığın ihlal suçundan sanıkların 5237 sayılı TCK’nun 116/2-4, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluğuna ilişkin, Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 18.03.2009 gün ve 148-269 sayılı hükmün sanıklar ve sanık Tuncer Hadimo müdafiince temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 2. Ceza Dairesince 10.09.2012 gün ve 9575-40506 sayı ile;
“Birden fazla kişiye karşı işyeri dokunulmazlığını işleyen sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nun 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
a- Sanığa atılı işyeri dokunulmazlığını bozmak suçunun suç tarihi itibariyle uzlaşma kapsamına bulunması, müştekinin ifadesinde zararının karşılandığını belirtmesi ve sanıklardan A.. Ş.."in de soruşturma aşamasındaki beyanında uzlaşmak istediğini belirtmesi karşısında 5271 sayılı CMK’nun 253 ve 254. maddeleri uyarınca yöntemine uygun uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b- Sanıklar hakkında hapis cezasıyla mahkumiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK’nun 53/1-d maddesindeki hak yoksunluğuna da karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 05.03.2013 gün ve 824-91 sayı ile hak yoksunluğuna ilişkin bozma nedenine uymuş, uzlaştırma ile ilgili bozma nedenine ise;
“Suç tarihi itibarı ile işyeri dokunulmazlığını bozmak suçu 5271 sayılı CMK"nun 253/1. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında ise de 26/07/2007 tarihli 26594 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan Ceza Muhakemesi Yasasına Göre Uzlaştırmanın Uygulanmasına İlişkin Yönetmeliğin 7/4. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına giren bir suçun bu kapsama girmeyen bir başka suçu işlemek amacıyla ya da bu suçla birlikte işlenmiş olması halinde uzlaştırma yoluna gidilemeyeceğinden zaten 5271 sayılı CMK"nun 253/3. maddesi de 26/06/2009 tarihinde yürürlüğe giren 5918 sayılı yasanın 8. maddesi ile değiştirildiğinden ve soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olsa bile etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda uzlaştırma yoluna gidilemeyeceği kuralı getirildiğinden sanıklar etkin pişmanlık uygulanabilen hırsızlık suçunun yanında geceleyin işyeri dokunulmazlığını bozmak suçunu işlediklerinden uzlaştırma yapılması buna ilişkin yönetmeliğe aykırı olduğundan mahkememizce bu yöndeki bozma kararına direnilmiştir” gerekçesiyle önceki hükmünde direnmiştir
Bu hükmün de sanıklar ve sanık Tuncer Hadimo müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay C.Başsavcılığının 02.01.2014 gün ve 155054 sayılı “düzeltilerek onama” istekli tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; Özel Dairece yerel mahkeme hükmünün 5271 sayılı CMK’nun 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaştırma işlemi yapılması gerektiğinden bahisle bozulmasının isabetli olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de; Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca direnme kararının “yeni hüküm” niteliğinde olup olmadığının öncelikle değerlendirilmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,
c) Bozma sonrasında yapılan araştırma, inceleme ya da toplanan yeni delillere dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçe ile hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, özde direnme kararı olmayıp, bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi halinde ise incelemenin Yargıtay’ın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekmektedir.
İncelenen dosyada; yerel mahkemece bozmadan sonra yapılan yargılamada ilk hükümden sonra yürürlüğe giren 5918 sayılı Kanunla CMK’nun 253. maddesinde yapılan değişiklikler de değerlendirilmek suretiyle yeni ve değişik gerekçelerle direnme kararı verilmiştir.
İlk hükümde yer almayan bu yeni ve değişik gerekçe Özel Dairece denetlenmemiş olup, Özel Daire denetiminden geçmemiş olan bir konunun ilk kez Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmesine kanuni imkân bulunmamaktadır.
Bu itibarla, yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı olmayıp, yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 05.03.2013 gün ve 824-91 sayılı karar yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.06.2015 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.