Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/21724 Esas 2015/7042 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, kusur belirlemesi, reddedilen tazminat ve yoksulluk nafakası talepleri, çocuk yararına hükmolunan nafaka miktarları ve davalı erkek yararına hükmolunan manevi tazminat yönünden; davalı erkek tarafından ise velayet yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden ve özellikle davalı erkeğin cevap dilekçesinde belirtildiği üzere, davalı erkeğin güven sarsıcı davranışlarda bulunarak baba evine giden kadından eve dönmesini istediği ve onu affettiğini, evlilik birliğine devam etmek istediğini beyan ettiği anlaşılmaktadır. Davalı erkek tarafından affedilen olaylar artık davacı kadına kusur olarak yüklenemez. O halde, evlilik birliğinin kendisine yüklediği yükümlülükleri yerine getirmeyen, eşini sürekli evden kovan ve ona hakaret eden davalı erkek, boşanmaya neden olan olaylarda tam kusurludur. Açıklanan bu nedenlerle, davalı erkeğin manevi tazminat talebinin reddi ile davacı kadının maddi ve manevi tazminat (TMK.md.174/1-2) talebinin kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırıdır.
3-Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz. (TMK m.175) Toplanan delillerle, boşanmaya sebep olan olaylarda davacı kadının daha ağır kusurlu olmadığı, her hangi bir geliri ve malvarlığının bulunmadığı, boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği gerçekleşmiştir. O halde, davacı kadın yararına geçimi için uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken isteğin reddi doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) ve (3.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 123.60 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren on beş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 08.04.2015 (Çrş.)