
Esas No: 2016/9699
Karar No: 2021/1070
Karar Tarihi: 10.02.2021
Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı - şantaj - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/9699 Esas 2021/1070 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı, şantaj
HÜKÜM : Şantaj suçundan mahkumiyet, diğer atılı suçtan beraat
İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış beraat hükmü usul ve kanuna uygun bulunduğundan, O Yer Cumhuriyet Savcısı ile katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında şantaj suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Cumhuriyet Başsavcılığınca sanık hakkında nitelikli cinsel saldırı suçundan başlatılan soruşturma kapsamında mahkemeden alınan iletişimin tespiti ile kayda alınması kararına istinaden gerçekleştirilen telefon tespit işlemi sırasında sanığın şantaj suçunu işlediğine dair görüşme kaydı belirlenmesi üzerine buna istinaden şantaj suçundan açılan kamu davasına bakan mahkemece bu suçun 5271 sayılı CMK"nın 135. maddesinde sayılan katalog suçlar arasında yer almaması nedeniyle görüşme kaydının hukuken geçerli delil niteliği taşımadığı nazara alınarak dosyada mevcut diğer kanıtların da değerlendirilmesi suretiyle hüküm kurulması gerekirken anılan kayda istinaden yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
Sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar göz önünde bulundurularak 5237 sayılı TCK"nın 62. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerekirken ""sanığın atılı suçlamayı kabul etmeyip pişmanlık duymaması"" şeklinde kanun koyucunun aradığı anlamda kanuni olmayan yetersiz gerekçeyle söz konusu maddenin tatbikine yer olmadığına karar verilmesi,
Sanık müdafisinin duruşmada lehe hükümlerin uygulanması talebinde bulunması karşısında, müsnet suçtan tayin edilen hapis cezasının yanında ayrıca hükmedilen 3.000 TL adli para cezasıyla ilgili olarak 5237 sayılı TCK nın 52/4. maddesinde yer alan taksitlendirmeye ilişkin düzenlemenin tatbiki hususunda karar verilmesi gerekirken bu konuda herhangi bir değerlendirme yapılmaması,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısı ve sanık müdafisi ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.