Kasten yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/6457 Esas 2019/12319 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kasten yaralama
Hüküm : TCK’nın 25/1-2 maddeleri ile CMK’nın 223/2-d maddesi gereğince beraat

Kasten yaralama suçundan sanığın meşru müdafaa nedeniyle TCK"nın 25/1. ve CMK"nın 223/2-d. maddesi uyarınca beraatine ilişkin hüküm, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
..."ın Sefa sitesinin yöneticisi, sanık ..."ın da site yönetimi denetim kurulu üyesi olduğu, katılan ..."in ise söz konusu sitenin dış cephe mantolama işini üstlenen inşaat ustası olduğu, olay tarihinde, ... ile katılan ..."in yapılan işteki bazı aksaklıklar nedeniyle tartıştıkları, katılanın tartışma sırasında elindeki demirleri site bahçesindeki süslerin üzerine fırlattığı, site yönetici ...’ın katılanı uyardığı, katılanın uyarıya rağmen demirleri yerden alarak aynı eylemi tekrar gerçekleştirdiği, bunun üzerine tarafların burun buruna geldikleri ve ağız münakaşası yapmaya başladıkları, daha sonra katılanın site yöneticisi ...’yı ensesinden çekip traktörün altına doğru iterek basit bir tıbbi müdahaleyle giderilemeyecek ve parmağında kemik kırığı ve çıkığı oluşacak şekilde yaralanmasına neden olduğu, bu esnada taraflar arasındaki tartışmayı evinin balkonundan izleyen sanık ...’in apar topar bahçeye inerek katılanı boynundan tutup çektiği, bunun üzerine hem sanığın hem de katılanın yere düştükleri ve sağ kollarında basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte çiziklerin oluştuğu olayda; katılanın site yöneticisi ...’ya karşı olan etkili eylemi tamamlandıktan sonra, sanığın olaya müdahale ettiği, savunma ile saldırının aynı zamanda gerçekleşmediği, sanığın üçüncü kişiye yapılan haksız saldırı bittikten sonra katılana saldırıda bulunduğunun tüm dosya kapsamından anlaşılması karşısında; meşru savunma şartları içinde bulunmayan sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyeti yerine yazılı şekilde beraatine karar verilmesi;
Bozmayı gerektirmiş, katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.